Pochwyć mnie Światło rzeką swoich ramion

Przez ostatnie lata zaczęliśmy przyzwyczajać się do obecności księży, którzy zajmują się poezją, w naszym życiu kulturalnym. Nazwiska takie jak ks. Twardowski, Maliński czy Kobierski są rozpoznawalne dzięki różnorodnym książkom, artykułom, wywiadom, a nawet pojawiają się w szkolnych programach nauczania. Jednakże, równie piękną i wartościową twórczość poetycką tworzą także siostry zakonne. Dotychczas ich poezja nie była tak szeroko publikowana ani nagłaśniana. Prezentowany tom jest zatem pionierskim, i mamy nadzieję, że znaczącym dla polskiej kultury dziełem — to pierwszy rozbudowany i obszerny przegląd poezji kobiet, które oddały swoje życie Bogu oraz służbie innym ludziom. Niektóre z tych autorek mają już na swoim koncie wcześniejsze publikacje, które spotkały się z pozytywnym odbiorem krytyków i czytelników. Większość jednak przedstawia swoje dzieła po raz pierwszy właśnie w ramach tej antologii.

Kiedy w 1971 roku w Londynie ukazała się pierwsza antologia poezji księży, „Słowo na pustyni”, wydana przez Oficynę Poetów i Malarzy i przygotowana przez ks. Bonifacego Miązka z przedmową kardynała Karola Wojtyły, mało kto przypuszczał, że zainicjuje ona wiele literackich karier i poruszeń wśród czytelników. Obecna antologia, opracowana przez Ewę Skarżyńską, daje nadzieję, że siostry zakonne zyskają podobne uznanie. Jeśli nawet kilka z nich osiągnie sukces na miarę piszących księży, ta książka może stać się kamieniem milowym na trudnej drodze polskiej kultury.