Piramida. Wspomnienia nie tylko teatralne

Książka, której współwydawcą jest Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, rozpoczyna się refleksją autora, Kazimierza Brauna, nad jego wędrówką na szczyt Piramidy Słońca w Teotihuacan, Meksyku. Ten monumentalny zabytek, pochodzący z IV wieku p.n.e., niegdyś tętnił życiem, zamieszkały przez liczne plemiona różnych kultur, osiągając szczyt rozwoju populacyjnego około V wieku n.e., ale potem, w tajemniczy sposób, popadł w ruinę. Brauna przemyślenia prowokują do porównań jego zawodowego życia do piramidy, które oddaje przez cztery dziedziny swojej działalności: teatr, pedagogikę, teatrologię i literaturę.

Wspominając swoją drogę edukacyjną, Braun opisuje lata spędzone na Uniwersytecie w Poznaniu, kiedy to początkowo nie przyjęty na studia z powodu represji wobec rodziny, pracował jako pomocnik murarza. Po zwolnieniu ojca z więzienia z powodu choroby, w 1954 roku rozpoczął studia, jeszcze w trakcie których samodzielnie zgłębiał tajniki reżyserii poprzez lekturę dzieł takich jak "Sztuka teatru" Gordona Craiga, którą poznał za pośrednictwem francuskiego tłumaczenia. Inspiracją dla Brauna stała się postać Juliusza Osterwy, o którym wiele dowiedział się od krewnego i zaczął regularnie uczestniczyć w różnorodnych spektaklach teatralnych. Ta pasja do teatru rozwijała się pomimo trudności finansowych, co prowadziło do sytuacji, gdy zmuszony był nocować w poczekalniach na dworcu, wydając pieniądze przeznaczone na stypendium na bilety teatralne.

Kazimierz Braun, w swojej książce, posługuje się metaforą wspinaczki na piramidę, aby opisać swoją drogę przez życie i zawodową karierę, spajając różnorodną działalność w jeden spójny obraz swojego "jednego życia."