Perswazja w wybranych medytacjach...

Książka oferuje dogłębną analizę medytacji zapisanych w dwóch siedemnastowiecznych rękopisach. Pierwszy z nich, "Pobudki do zakonnego życia," napisała Teresa Petrycówna, wnuczka słynnego renesansowego uczonego Sebastiana Petrycego. Drugi rękopis, anonimowy, zatytułowany "Kontemplacje męki i śmierci Chrystusa Pana i Odkupiciela naszego," powstał w 1662 roku z inicjatywy norbertanki. Badania autorstwa wykazują, że oba te dzieła silnie zakorzenione są w retorycznej kulturze XVII wieku. Cel tych tekstów skupia się na oddziaływaniu perswazyjnym, mającym kształtować postawy duchowe czytelników.

Autor przywiązuje szczególną wagę do odniesień do autorytetów takich jak Pismo Święte, pisma Ojców i Doktorów Kościoła oraz literatura ascetyczno-mistyczna, a także do żywotów świętych. Ważnym elementem badań była analiza elocutio, czyli różnorodnych form językowych i literackich środków stylistycznych, które miały silnie oddziaływać na odbiorców. Symboliczne obrazy i formy języka miały za zadanie inspirować głęboki duchowy rozwój i kontemplację.

Medytacje norbertańskie zbadano z różnych punktów widzenia: jako teksty z intencją perswazyjną, przykłady medytacyjnej prozy z siedemnastego wieku, jako wyraz duchowości autorek, a także jako dowód czynnego udziału zakonnic w staropolskiej kulturze literackiej. Te analizy pozwalają zrozumieć, jak istotne były tego rodzaju pisma w kształtowaniu duchowej i intelektualnej rzeczywistości tamtych czasów.