Pamiętniki

Świat Stefana Kieniewicza, którego kontury stopniowo zanikają w mrokach przeszłości, jest ożywiony w tej opowieści o jego drodze do dojrzałości w życiu rodzinnym i publicznym. Autor w fascynujący sposób przywołuje szczegóły życia w pierwszej połowie XX wieku, tworząc emocjonalny most z tym okresem.

Urodzony w carskiej Rosji, Kieniewicz stracił swój dom, zanim jeszcze rozpoczął naukę w polskiej szkole. Choć nie miał okazji strzelać ani galopować, zdobył wszechstronne wykształcenie, co pozwoliło mu czytać literaturę światową w pięciu językach, choć sam nie określał się mianem poligloty. Jego życie toczyło się między zabawami karnawałowymi a wizytami w archiwach. Gdy założył rodzinę, wybuchła wojna, a dziesięć lat po jej zakończeniu stwierdził, że M4 to wszystko, czego potrzebuje.

Wydarzenia takie jak konspiracja, powstanie i obozy koncentracyjne umocniły jego wiarę i pozwoliły lepiej zrozumieć epokę, której badaniu oddał się z pasją. Choć unikał polityki, stał się znaczącym głosem swojej społeczności. Często słyszał, że jeśli każdy pisałby pamiętniki i odpowiadał na listy, historycy byliby zbędni. Jednak Kieniewicz, będąc sumiennym korespondentem, nie zgadzał się z tą opinią. Jego „Pamiętniki” dowodzą, dlaczego historycy są niezastąpieni.