Ostatnia przystań

Po atomowej katastrofie niewielka grupa osób z dwóch skłóconych stron wyrusza na kosmolotach, by odnaleźć schronienie. Trafiają na nieznaną planetę, gdzie zakładają kolonie, jedną na południu, drugą na północy. Choć ich kontakty są sporadyczne, każda z grup rozwija się w odmienny sposób. Młody naukowiec imieniem Martin odkrywa, że istnieje możliwość, iż słońce nowej planety może przekształcić się w supernową, co niesie ze sobą zagrożenie kolejnym kataklizmem. Jego ustalenia są sprzeczne z oficjalnymi danymi. Zdeterminowany, aby uratować ludzi, uprowadza profesora Demiosa, licząc na to, że wspólnie uda im się dotrzeć do niedawnych przeciwników i rozwiać wszelkie wątpliwości. Problemy, z którymi muszą się zmierzyć, to nie tylko nieprzyjazny, pustynny klimat planety, ale także anomalia występująca na równiku.

"Ostatnia przystań" to jeden z pierwszych polskich komiksów postapokaliptycznych, który zadebiutował w połowie lat 80. Komiks, przedstawiający mroczną wizję przyszłości, konfliktu i ucieczki, inspirowany był realnym zagrożeniem nuklearnym oraz katastrofą w Czarnobylu. Scenarzysta, który do dziś pozostaje anonimowy, subtelnie nawiązuje do politycznych i społecznych kwestii tamtego czasu. Autorem ilustracji jest Marek Szyszko (ur. 1951), znany współpracownik legendarnych magazynów takich jak "Relax", twórca cyklu o polskich podróżnikach i ceniony ilustrator dzieł o tematyce historycznej. "Ostatnia przystań" to jedyny komiks SF w jego dorobku.