Ostatni

Wiersze z tomu "Ostatni" pulsują intensywnością i głębokimi refleksjami egzystencjalnymi, przeplatającymi się z osobistymi akcentami. Opisują kontrasty, takie jak paryska elegancja i zgiełk Bukaresztu. Dotykają tematów modlitw skierowanych w puste niebo oraz słów, które lepiej pozostawić niewypowiedziane. Poruszają marzenia i ich gorzkie rozczarowania, a także przypominają zwykłe spotkania, przeradzające się w niekończące się rozmowy na tematy Biblijne czy historyczne zagadki. Dyskusje te obejmują teorie Kanta czy Einsteina, jak również refleksje nad światem, który przeminął. Autor pokazuje, że nie tylko świadomość i podświadomość ludzka mają głos; rzeczywistość zawsze ma wiele wymiarów, co artystycznie oddaje swoimi poetyckimi przesłaniami.

Fragment wstępu napisał Marek Wittbrot.