O Wilku, który chciał zmienić kolor

Dobra przyznać się, kto widział kiedyś prawdziwego Wilka? A teraz pytanie trudniejsze – kto widział Wilka... który najbardziej na świecie pragnął zmienić swój kolor i już nie być czarny? ? Takie humory i zachcianki prezentuje tylko bohater książeczek dla dzieci ? Tytułowy wilk pewnego dnia budzi się wyraźnie w pochmurnym nastroju, sam do końca nie wie o co mu chodzi, ale wie na pewno, że coś z nim nie tak - spogląda w lustro raz, drugi potem trzeci i w końcu dochodzi do wniosku, że nie godzi się być jednocześnie tak wesołym i uśmiechniętym, a drugiej strony takim... czarnym od łap do głowy ? Jaki kolor Wilk wybierze na swoje nowe, futerkowe wdzianko? Jaka rolę w tej przemianie będą mieli do odegrania jego przyjaciele? ?  
 
Sporo tych pytań, a będzie ich jeszcze więcej, gdy sięgniecie po książeczkę - mój syn ma obecnie nieco ponad trzy lata i wielką frajdę sprawiają ku kolejne książeczki przedstawiające przygody Wilka – wcześniej czytaliśmy “Pucia” oraz “Ulice czereśniową”, obie raczej przeznaczone dla nieco młodszych dzieci, szukałam wiec tytułu, który będzie prezentował wyższy stopień trudności w zakresie opisanych treści. Seria “O Wilku, który...” jest na tyle ciekawie i pomysłowo skonstruowana, że nawet po kilku dniach się nie nudzi – ani dzieciom, ani rodzicom.... ? 

“O Wilku, który chciał zmienić kolor” to kolejna część z serii książeczek autorstwa Lallemand Orianne, które bardzo cenimy w mojej rodzinie za wartość edukacyjną jakie wspomniana wyżej seria prezentuje – moje dziecko uwielbia kolorowe ilustracje zaprezentowane na przyjemnym w dotyku, matowym papierze, mnie z kolei cieszy opowieść ukryta między ponad 30stoma stronami książeczki. Nowe słowa, połączone z interesującą i wciągającą historią powodują, że moja córka sama wieczorem przynosi Wilka, aby jej poczytać! Gdzieś zawsze marzyłam, aby w tym szalonym świecie przepełnionym elektroniką moje dziecko wiedziało czym jest literatura i potrafiło przy niej się wspaniale bawić, dziś owe marzenie materializuje się na moich oczach – największa w tym zasługa oczywiście samego Wilka, który bywa nieporadny, czasami humorzasty, ale nie sposób go nie lubić za jego pomysły i pragnienie odkrywania swata co udziela się mojej córce. Czy tytułowy Wilk w końcu zmienił kolor i przestał być czarny? Na to pytanie znajdziecie odpowiedz w książeczce, niby dedykowana jest dla dzieci, ale nawet dorośli będą zaskoczeni finałem tej opowieści ?