O czym drzewa w Bieszczadach nie szumią. Ocalona z Sobiboru

Niektóre historie wydają się trudne do opowiedzenia. Matka nigdy nie dzieliła się z synem wspomnieniem o kuli, która ją zraniła podczas ucieczki, ani o stale towarzyszącym jej głodzie. Milczała również o śmierci krążącej nad lasem. Dziś, spacerując po Ustrzykach Dolnych, trudno odnaleźć miejsca, które kiedyś mogły być świadkiem życia jego matki. Z dawnych budynków i synagog zostały tylko porozrzucane kości po polach i lasach. Żydzi, Polacy i Ukraińcy wspólnie żyli tutaj przed wojną, zanim przyniosła ona zniszczenie. Salomea przetrwała okres okupacji, getto i obóz zagłady w Sobiborze, z którego udało jej się uciec razem z trzystoma innymi osobami. Spośród nich tylko kilkadziesiąt przeżyło wojnę, w tym siedem kobiet. Krzysztof Potaczała, prowadząc dziennikarskie śledztwo przez sześć lat, próbuje dotrzeć do historii kobiety z jego rodzinnego miasteczka. Latami Salomea starała się zmazać wszelkie ślady ze swojej przeszłości. Dopiero we Francji spotyka jej syna, który, mimo iż niewiele wie o matce, pomaga autorowi odtworzyć obraz jej życia. Ożywa świat bieszczadzkiego sztetla z jego mieszkańcami, którzy zniknęli w cieniach gett i obozów. Salomea zdołała uciec, lecz nigdy nie uwolniła się całkowicie od przeszłości.