Noc pachnąca samotnością

Od momentu, gdy przeczytałam "Noc pachnącą samotnością", minęło już trochę czasu. Początkowo planowałam opublikować recenzję, którą napisałam tuż po przeczytaniu tej książki, ale coś mnie powstrzymywało. Gdy do niej wróciłam, zauważyłam, że brakowało w niej wielu przemyśleń, które pojawiły się dopiero później. Teraz siedzę, podgryzając czekoladowego Mikołaja i piszę to, co mi w duszy gra.

Pamiętacie to uczucie rozkoszy i ekscytacji, które przepływa przez ciało zaraz po zrobieniu czegoś niegrzecznego? To wcale nie musi być nic złego. Pierwszy lizak kupiony za resztę pieniędzy, które mieliście oddać mamie? Może papieros spalony za kioskiem przed pierwszą lekcją? Drobny grzech, pozornie nic nieznaczący, a jednak głęboko wpływający na naszą psychikę. Skoro udało się raz, to dlaczego nie kolejny?

Podobnie działa mechanizm uzależnienia. Zaczyna się od niewinnego, pierwszego razu, a w pewnym momencie stajemy się jego ofiarami. Bo jak to inaczej nazwać? Dobrze, jeśli potrafimy się do tego przyznać i mamy odwagę z tym walczyć. Ale co w sytuacji, gdy wcale tego nie chcemy? Co zrobić, kiedy uzależnienie zbyt przyjemne? Przecież to tylko s^*s.

Główny bohater "Nocy pachnącej samotnością" siedział w moim sercu już od dawna. Czekałam na jego historię bardziej niż na nowy sezon ulubionego serialu. Mocno wbił się w moje serce, a ja szczerze wierzyłam, że uda mi się być patronką tej historii. Udało się! Nawet nie wiecie, jak bardzo mnie to cieszy. To w końcu mój ostatni patronat. Książka wbiła mnie w fotel na dobre dwa tygodnie. Dosłownie! Zakończenie czytałam trzy razy (raz po razie), a niektóre fragmenty zostaną ze mną na zawsze.

Iza po raz kolejny udowodniła, że z prostej historii potrafi zbudować książkę pełną żalu, miłości, bólu, namiętności, strachu i tęsknoty. Tworzy opowieść złożoną z wielu warstw, a każda z nich jest dopracowana do ostatniej kropki. Zabiera nas w podróż pełną emocji i rozkoszy. Podejmuje trudne tematy i nie boi się pisać o nich w brutalny, bezkompromisowy sposób. To się ceni.

W opisie książki znajdziecie wzmiankę, że jest to dark romance. Zgadzam się z tym w pełni. To mroczna opowieść o walce z uzależnieniem od se%*u. Trudnym, często wyśmiewanym. Bo przecież jak to? Jak można być uzależnionym od tej czynności? Bzdura. Często coś tak błahego, może zniszczyć nam życie. O tym przekonuje się Sebastian – główny bohater.


Pamiętajcie, że w tym świecie nie jesteście sami. Jeśli borykacie się z uzależnieniem, to istnieją instytucje i ludzie, do których możecie się zgłosić z prośbą o pomoc. Jesteśmy też my, nieznajomi ludzie, którzy mogą Was wesprzeć w trudnych momentach. Czasami parę słów, czy nawet wysłuchanie kogoś, może zmienić los tego człowieka.

Polecam każdemu spędzić noc z "Nocą pachnącą samotnością", bo historia mogłaby być równie dobrze o Tobie. A może nawet o mnie?