Noc jest moim pasterzem

Coraz głębiej zagłębiając się w lekturę, czytelnik odkrywa, że to nie sama historia przyciąga jego uwagę, lecz surowa obecność słów następujących po sobie. Im dłużej trwa to doświadczenie, tym bardziej te ciągi i strumienie słów zdają się przyspieszać, a on sam zanurza się w niemożliwą do odkrycia tajemnicę, jakby pochłaniał go nieprzenikniony mrok. W tej sytuacji czytelnik staje się zmienny, otwarty na przepływy i krążenia tekstu, niczym fala unosząca się na powierzchni oceanu. Z czasem zaczyna harmonizować z tym ruchem, tracąc własne odbicie, a jego obecność rozmywa się w bliskiej dali. Szepcze poddanie się, a nachylony nad książką, powoli osiada w dryfującej przestrzeni, jednocześnie coraz bardziej zakorzeniając się w rzeczywistości, którą odkrywa z każdą kolejną linijką.