Nie oświadczam się

Wigilijny wieczór 1976 roku przybrał tragiczny obrót, gdy pod kołami dwóch autobusów stracili życie ciężarna kobieta, jej mąż oraz trzynastoletni brat. Zbrodni dopuścili się członkowie jednej rodziny, przy biernej postawie licznych mieszkańców wioski. Powodem tej okrutnej napaści była rzekoma kradzież wędliny podczas wesela. Wiesław Łuka szczegółowo opisał przebieg procesu, w którym sądzono niemal całą lokalną społeczność. Gdy po 35 latach ponownie odwiedził miejsce zbrodni, usłyszał, że został uznany za diabła. To nie książka z gatunku true crime, lecz ponadczasowa historia o obecności zła. Ukazuje, jak mała społeczność funkcjonuje, kierując się własnym, alternatywnym kodeksem moralnym. Żaden z mieszkańców nie sprzeciwił się inicjatorowi morderstwa, nie chcąc narazić się właścicielowi jedynego traktora we wsi. Wszyscy zdawali sobie sprawę z tego, co się zdarzyło na drodze, ale zdecydowali się milczeć. Prawdę ujawniło dopiero dziecko.