Moje zbrodnie są owocem miłości. Mit Medei w literaturze niemieckojęzycznej

Autorka bada i porównuje różnorodne teksty literatury niemieckojęzycznej, w których pojawia się motyw Medei. Od lat 70. XX wieku motyw ten jest szczególnie popularny w niemieckiej kulturze, co przejawia się w licznych przedstawieniach teatralnych, operach, powieściach i opowiadaniach. Autorka sugeruje, że siła tego mitu tkwi w jego wielowymiarowości i aktualności. Postać Medei przybierała rozmaite formy: jako porzucona ukochana, pozbawiona ojczyzny cudzoziemka, a nawet jako ofiara politycznych lub rasowych prześladowań.

Czy można zdefiniować prawdziwą Medeę? Czy Medea z dramatu Eurypidesa jest jedyną, prawdziwą reprezentacją tej legendy? Mit Medei nie ma jednolitej interpretacji. Autorka bada również tezę Christy Wolf, która sugeruje że postać ta była manipulowana politycznie. Tymczasem bardziej istotne wydaje się, jak współczesna kultura odbiera i przekształca mitologiczną opowieść na swój sposób. Występują tu dwa główne nurty: jeden dąży do archaizacji, osadzając Medeę w mitycznych czasach, i podkreślając jej boskie pochodzenie. Drugi nurt eksponuje współczesne konteksty, umieszczając tragedię Medei we współczesnych realiach.

Możemy także dostrzec dodatkową kategorię dzieł, które mimo osadzenia w czasach antycznych, zdecydowanie współczesny sposób poruszają aktualne problemy, używając mitu jako pewnego rodzaju maski. We wszystkich tych przypadkach mit stosowany był jako zestaw wzorców dotyczących ludzkich zachowań, które pozostały niezmienne mimo upływu czasu.