Moja Afryka. Wspomnienia lekarki ze Szpitala Alberta Schweitzera w Lambarene

W 1913 roku Albert Schweitzer, pochodzący z Alzacji lekarz, filozof, teolog i muzykolog, a także znakomity interpretator utworów Bacha, udał się do Afryki Równikowej, zabierając ze sobą swoje ulubione pianino i żonę, Helenę Breslau. Pragnął być lekarzem, który nie musi przemawiać, by wyrażać swoje przekonania. Schweitzer, jako długoletni profesor teologii i kaznodzieja, czuł, że nadużywał słów, więc jego nowa rola miała polegać na praktykowaniu miłości bliźniego, nie tylko na jej głoszeniu. W Lambarn (obecnym Gabonie) założył szpital, za czym zyskał uznanie międzynarodowe, a w 1952 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.

W kolejnych dziesięcioleciach, w to samo miejsce, przybyła polska kardiolog Halina Kalejta-Petrykowska wraz z mężem. Planując dwuroczny pobyt w szpitalu, zostali na sześć lat, przeżywając pełne zaangażowania chwile w pracy lekarza w Afryce Równikowej. "Moja Afryka" to jej osobiste spojrzenie na życie w tym regionie, świadectwo czasu intensywnej pracy i realizacji marzeń o pomaganiu innym. Książka przepełniona jest mądrością i pokorą, a tłem dla niej jest barwna Afryka.

W 1986 roku, kiedy Polska pogrążona była w stanie politycznego marazmu i brakowało nadziei na zmiany, nieoczekiwanie pojawiła się szansa wyjazdu do Afryki. Taka oferta była wyjątkowo kusząca, stanowiła okazję do pracy w słynnym Szpitalu Alberta Schweitzera w Lambarn, i jawiła się jako obietnica niezwykłego doświadczenia zawodowego i osobistego.