Mój wiek

„Pamiętnik mówiony” Aleksandra Wata jest dynamicznym zbiorem wspomnień, które stanowią nieocenione źródło wiedzy o XX-wiecznej historii Polski oraz jej kulturze. Urodzony w 1900 roku Wat był świadkiem rosyjskiej rewolucji oraz odzyskania przez Polskę niepodległości. Jego życie obejmuje także doświadczenia z dwóch wojen światowych, czas jako więzień polityczny oraz emigrację. Był także aktywnym uczestnikiem życia literackiego.

Czesław Miłosz w przedmowie do „Mojego wieku” zauważył, że nikt na świecie nie miał takich doświadczeń jak Wat, które przeżył i zrozumiał na swój unikalny sposób. Nie chodzi o cierpienia zadane przez los czy historię, których wielu ludzi doświadczyło. Wat miał jednak specyficzny sposób myślenia, który był charakterystyczny dla pewnego geografii i klasy społecznej.

W trakcie rozmów z Miłoszem, Wat maluje portrety literatów, artystów, i aktywistów społecznych, a także ludzi, których spotkał w więzieniu. Dzieli się refleksjami na temat filozofii, religii, literatury, oraz analizuje procesy historyczne, społeczne i język propagandy sowieckiej. Jego dzieło "Mój wiek" jest uznawane za jedno z najważniejszych w XX wieku.