Młodość. Jądro ciemności. U kresu sił

Joseph Conrad, urodzony jako Teodor Józef Konrad Nałęcz Korzeniowski (1857-1924), to jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich twórców, choć jego twórczość zalicza się do angielskiej literatury. W wieku 16 lat opuścił Polskę, by po licznych podróżach morskich, które zawiodły go do Indii, na Malaje, afrykańskiego Kongo oraz do Australii, w 1894 roku porzucić morze i poświęcić się pisaniu. Dzięki swoim powieściom przekształcił oblicze literatury, łącząc przygodowe wątki z dogłębną analizą psychiki ludzkiej, wydobywając mroczne aspekty ludzkiej natury.

W jednym z jego dzieł, "Młodość" i "Jądro ciemności", Conrad przedstawił trzy etapy życia oraz różne światy. Jak wskazuje Z. Najder, autor pokazuje młodość pełną marzeń, prostoty i junackiej siły; okres męskiej inicjacji konfrontujący z iluzjami, a także ostatni etap, gdy starość przynosi refleksję nad utraconą wiarą w moralny ład wszechświata. Każda z tych opowieści eksploruje motyw zetknięcia z mrokiem, zarówno zewnętrznym, jak i wewnętrznym. Kurtz z "Jądra ciemności", uznawany za jedną z najbardziej złowrogich postaci literatury, stanowi wyjątkowy przykład eksploracji tej ciemności.

Akcja "Jądra ciemności" toczy się w Kongo pod rządami króla Leopolda II, gdzie Conrad ilustruje brutalność kolonializmu. Zamiast skupiać się na systemie, ujawnia ludzi, którzy go realizują, i przemiany, jakie w nich zachodzą. Dzieło to stanowi fundamentalny element literatury światowej, a wraz z pozostałymi nowelami tworzy imponującą kolekcję wielkiej literatury.