Miłość i wojna

Akcja powieści „Miłość i wojna" Maxa Czornyja rozpoczyna się w 1938 roku w Łodzi, w antykwariacie prowadzonym przez znanego antykwariusza Brilkego oraz jego syna, Franciszka. Pewnego dnia do ich domu trafia tajemnicza kobieta Ewa, którawprowadza zamieszanie w życiu młodego Franciszka. Jest on zafascynowany kobietą, ale jego nieśmiałość i skrytość nie pozwalają mu na wyjawienie uczuć, a sam obiekt jego uczuć nie wydaje się być zainteresowany jego osobą. Pewnego dnia Ewa postanawia się wyprowadzić i podjąć pracę gdzie indziej, ale między nią a Franciszkiem wytwarza się więź, która kontynuowana jest poprzez korespondencję. Czy miłość ta ma szansę na powodzenie w trudnych czasach II wojny światowej? Czy los będzie sprzyjał kochankom w ich drodze do szczęścia?

"Miłość i wojna" to prawdziwy klejnot polskiej współczesnej literatury. To stwierdzenie może wydawać się na wyrost, ale przyznam szczerze – nie znam lepszego polskiego współczesnego autora literatury popularnej, niż Max Czornyj. Ten pisarz czegokolwiek, by nie dotknął, zamienia się w złoto. Ta powieść z pewnością wciągnie każdego czytelnika i pozostawi w nim niezapomniane wrażenia. Na mnie zrobiła ogromne wrażenie i dosłownie pozostawiła mnie z opadniętą szczęką.

Książka ta ma wiele atutów, dzięki którym wciągnęła mnie tak bardzo, że szkoda mi było ją odłożyć. Bohaterowie powieści są właścicielami łódzkiego antykwariatu, co daje autorowi możliwość poświęcenia wiele stron sztuce i praktykom z nią związanych. To może być duży atut dla miłośników historii i sztuki, choć nie tylko. W powieści autor cytuje również tajne notatki, znajdujące się w archiwach IPN dotyczące powstania w Getcie Warszawskim w roku 1943, co jeszcze bardziej uatrakcyjniło książkę. Pozwalają one czytelnikowi spojrzeć na wojnę z zupełnie innej perspektywy.

"Miłość i wojna" to nie tylko obyczajowa powieść o miłości, ale przede wszystkim historia ludzi, którzy musieli zmierzyć się z trudnymi wyborami i podjąć trudne decyzje, by przetrwać w czasie wojny. Gorąco polecam tę książkę i zachęcam do sięgnięcia po nią i zastanowienia się, jak wojna wpłynęła na naszą współczesność. Na koniec nie pozostaje mi nic innego, jak przyznać tej powieści najwyższą notę.

„Miłość i wojna" Maxa Czornyja to delikatna opowieść o trudach utraty tożsamości i miłości w czasie wojny (akurat tego można się spodziewać znając tytuł tej książki). Lubię tego autora i jego thrillery, więc byłam bardzo ciekawa, co też wymyśli w gatunku powieści wojennej.

Akcja rozgrywa się w Łodzi w roku 1938. Franz Brilke, członek zamożnej rodziny, zakochuje się w tajemniczej Ewie, która pojawiła się nagle w życiu jego rodziny. Ewa jest dla niego niczym klejnot, który trzeba chronić i szanować. Kiedy nadejdzie wojna, życie mieszkańców Łodzi zmieni się nie do poznania, a miłość pozostanie jedyną wspomnieniem i nadzieją. Lata później starsza kobieta próbuje poznać swoją przeszłość i dotrzeć do źródeł.

Książki Maxa Czornyja zazwyczaj kojarzone są z makabrycznych opisów zbrodni, okrucieństwa i krwi. Ta jednak różni się bardzo od jego poprzednich dzieł. Nie ma tutaj operowania „szokiem” – „Miłość i wojna" zaskakuje dojrzałością, melancholią, nostalgią oraz delikatnością operowania piórem. Czornyj przepięknie ukazał zarówno wątek miłosny jak i tragedię okupacji. Szczególnie podobały mi się opisy życia przedwojennego. Dotyka go i opisuje w sposób subtelny i wręcz poetycki. Można poczuć te wszystkie zapachy, zobaczyć kolory, czy dotknąć faktur przedmiotów, które pojawiają się w powieści.

Życie przed wojną to piękny sen, który niestety szybko zamienia się w koszmar. Autentyczność i szczegółowość opisu wydarzeń wojennych sprawia, że czytelnik sam odczuwa bezradność i poczucie beznadziei, jakie towarzyszą mieszkańcom miasta. Autor świetnie uchwycił pewną umierającą epokę i moment przemiany, który dokonał się wraz z rozpoczęciem wojny.

Choć nadal bardzo lubię jego powieści kryminalne (komisarz Deryło zawsze będzie miał  specjalne miejsce w moim czytelniczym sercu), to muszę przyznać, że taki Max Czornyj chyba podoba mi się bardziej, niż kiedy pisze o brutalnej współczesności. Absolutnie wciągnęła mnie ta powieść i muszę się przyznać, że w kilku momentach uroniłam nawet łzę. Zdarza mi się to rzadko, więc możecie się zorientować jak bardzo wyjątkowa jest to książka. Polecam, nawet jeśli do tej pory nie przepadaliście za twórczością Czornyja!