Mieszane systemy wyborcze. Cele, rozwiązania, konsekwencje

Mieszane systemy wyborcze, łączące elementy systemów proporcjonalnych i większościowych, stanowią najmłodszą kategorię wśród metod wyborczych. Niektórzy badacze uznają je za jedno z kluczowych osiągnięć inżynierii wyborczej XX wieku. Przed ich ukształtowaniem się w obecnej formie, różne kombinacje systemu proporcjonalnego i większościowego były badane oraz odrzucane w krajach takich jak Dania, Islandia, Francja, Włochy i Rumunia. Pomysł wprowadzenia systemu mieszanego pojawił się w latach 70. XX wieku w krajach takich jak Nowa Zelandia, Kanada i Wielka Brytania, jednak to Niemcy przez długi czas były ich jedynym praktykującym użytkownikiem.

Popularność tych systemów wzrosła dopiero w latach 90., kiedy Japonia, Nowa Zelandia i Włochy, państwa o ustabilizowanej demokracji, zaczęły je stosować. W tym samym okresie liczne państwa Europy Środkowej i Wschodniej, przechodzące proces demokratyzacji, również przyjęły ten model. Należą do nich między innymi Albania, Azerbejdżan, Bułgaria, Chorwacja, Gruzja, Litwa, Rosja, Ukraina i Węgry.

Książka, której opis przedstawiamy, podejmuje próbę zbadania politycznych konsekwencji zastosowania mieszanych systemów wyborczych. Tradycyjnie są one analizowane pod kątem wpływu na dysproporcjonalność wyników oraz strukturę systemu partyjnego, w tym stopień jego różnorodności. Monografia ta ma na celu zbadanie celów, rozwiązań instytucjonalnych i efektów różnorodnych wariantów systemów mieszanych, które funkcjonowały na całym świecie.