Miejsce spotkania

Wiersze Macieja Bieszczada charakteryzują się unikalnym podejściem poznawczym, łączącym introspektywność z afirmacją, osadzonym w chrześcijańskiej wizji świata i Słowa. Jednym z najciekawszych aspektów twórczości Bieszczada jest jego dążenie do odnalezienia jedności między światem natury a światem literackim, co jest niejako współczesnym odbiciem biblijnych poszukiwań utraconej harmonii. Autor nie odtrąca w swojej poezji refleksji na temat własnego powołania, przywiązując wagę do jego namacalności, konkretności, a czasem nawet trywialności. Rozważania nad swoją twórczością przenosi do obszaru rozważań intelektualnych, co tłumaczy odniesienie do gabinetu jako miejsca pracy nad wierszami.

Liryka Bieszczada również bada rolę poety i naturę poezji, co wyraźnie widać w utworze "Zapomnianym poetom". W tym wierszu autor w intymnym tonie zwraca się do pozornie zapomnianych twórców, wyrażając solidarność z tymi, którzy zostali wykluczeni i spychnięci na margines literatury. Bieszczad nie tylko pamięta o tych twórcach, ale również stara się uchronić ich przed całkowitym zapomnieniem, czyniąc ich obecność wyraźnie odczuwalną w swojej twórczości.