Między kartką a ekranem. Cyfrowe eksperymenty z medium książki w Polsce

To zredagowany opis książki Piotra Mareckiego, który ukazuje, jak media cyfrowe wpłynęły na ewolucję książki jako cywilizacyjnego artefaktu. Autor analizuje sześć polskich dzieł literackich powstałych w latach 1975-2013, uznając je za reprezentatywne dla ery późnego druku. Utwory te łączą cechy analogowe i cyfrowe, tworząc hybrydy tekstowe, które tworzą mosty między tradycyjną kartką a nowoczesnym ekranem. Marecki podchodzi do analizy nie tylko przez pryzmat treści, ale także poprzez techniki media-specific analysis, stosując termin tech-teksty, zapożyczony od N.K. Hayles.

Narracja książki oparta jest na bogatych zasobach teoretycznych, czerpiąc z prac takich autorów jak J.D. Bolter, H. Kittler czy J. Pressman. Głównymi metodologiami, na których opiera się Marecki, są badania dotyczące platform i archeologia mediów. Dzieło to, mimo naukowego charakteru, kierowane jest szeroko do humanistów, oferując refleksję nad zmianami, jakie współczesne technologie wniosły do kultury literackiej.

Z perspektywy prof. dr hab. Andrzeja Gwoździa, książka jest lustrem przemian zachodzących w nowoczesnej kulturze mediów. Dr hab. Katarzyna Bazarnik zauważa, że Marecki ustanawia własny kanon, wskazując omawiane dzieła jako znaczące punkty w krajobrazie kultury drukowanej. Sam autor jest kulturoznawcą, wydawcą i producentem w obszarze twórczości cyfrowej, związanym z Instytutem Kultury Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz Massachusetts Institute of Technology. Mieszka w Krakowie.