Lux perpetua. Trylogia husycka. Tom 3

Nie jestem krytykiem Andrzeja Sapkowskiego, ale uważam go za najlepszego współczesnego pisarza, ponieważ jego sposób pisania sprawia, że fantazjuję na temat mojej wizji świata.
Saga o wojnie husyckiej zaczyna się od „Narrenturmu”, poprzez „Bożych bojowników”, a kończy się „Lux perpetua”.
Saga o husytach jest czymś więcej niż tylko opowieścią, pokazuje nam również, jak wyglądało życie w tamtych czasach, jak świat był tak konserwatywny w swoich ideach i prawach, że z tego powodu dopuszczano się okrucieństw i zatracano rozsądek, a nawet dopuszczano się ludobójstwa, gwałtów, porwań itp. Należy zauważyć, że sytuacja taka ma miejsce również w dzisiejszym świecie.
Odtwarza, jak "chrześcijanie" byli zdolni do popełnienia wielu okrucieństw tylko po to, by wyegzekwować swoje kościelne metody, podobnie jak husyci, którzy podejmując walkę z nimi, popełniali te same zbrodnie, co oni, co sprawia, że stare powiedzenie staje się aktualne: "Oko za oko" pokazuje, że okultyzm był bardzo ryzykowny, zarówno dla tego, kto go nauczał, jak i dla tego, kto go praktykował, ponieważ w tamtych czasach nie istniało prawo do wolnej woli i w konsekwencji było to karane; ponieważ Kościół miał całkowitą władzę nad inkwizycją.
Powieść jest bardzo przyjemną historią, opowiedzianą z ogromną ilością szczegółów. W porównaniu z panem Sapkowskim brakuje mi słów. Ta powieść, oparta na epoce historycznej, jest bardzo dziwacznym dziełem, w którym rozgrywa się magia we wszystkich jej formach, alchemia, fantazja i oczywiście historia.
Książka opowiada o młodym lekarzu, alchemiku i magu, zwanym "Reinmarem z Bielau", a przez przyjaciół nazywanym "Reynevanem". Pod wpływem kaprysu "ukochanej" wyrusza w podróż po Europie, ale w trakcie podróży jego "ukochana" przestaje istnieć, a Reynevan uświadamia sobie, że jego "ukochana" jest tylko kaprysem czasu. Pojawia się Nicoletta, która udaje osobę, którą nie jest, a po jakimś czasie dowiaduje się prawdy, i od tego momentu staje się jego prawdziwą "ukochaną". W trakcie podróży pojawiają się jego "towarzysze", czyli współtowarzysze wędrówki, zwani "Sharley" i "Samson Honeys", którzy stają się dla Reynevana opiekunami i schronieniem w tej podróży. W wyniku tego faktu stają się częścią husytów i częścią sprawy, której cel był społecznie równy nowemu, lepszemu światu, gdzie nie byłoby szefów, książąt ani panów feudalnych żadnego rodzaju, a to, co zasiane, należałoby się temu, kto zbiera plony. Przychodzi czas, kiedy Reynevan dojrzewa i zaczyna zdawać sobie sprawę, że fakt bycia neofitą czyni go naiwnym wobec obcej sprawy, a ta sprawa odbiera mu priorytety, i wtedy właśnie musi zdecydować, czy poprzeć obcą sprawę, której sprawa jest czymś negocjowalnym z polityką, czy też realizować swoje osobiste priorytety. W konsekwencji swoich czynów Reynevan staje się niewolnikiem swojej przeszłości i jako niewinny człowiek robi rzeczy nieludzkie i niewyobrażalne, o których jako "młody człowiek" nigdy by nie pomyślał.
Praca ta jest całkowicie fantastyczną podróżą po Europie, w której autor szczegółowo opisuje wiele miejsc, ubrań, zwyczajów i innych rzeczy związanych z Europą XV wieku. Czytelnikowi, który to przeczyta, chciałbym powiedzieć, że to dzieło jest autentyczne, na sposób przeżywania przygody w całości, gdy bohater z niedoświadczonego staje się kimś, kto potrafi radzić sobie z wpadkami dzięki doświadczeniu, a przede wszystkim zaczyna podejmować ryzyko. Z nostalgią obserwuje się, jak od początku do końca opowiadana jest historia, w której wszystko kwitło i obfitowało w gęstą żarłoczność, a z niej stawało się "trawą płomieni". Zwycięstwo lub porażka zmienia życie każdego człowieka, ponieważ po podróży przez tę fantastyczną przygodę, której narratorem jest mistrz Sapkowski, rozumie się, że nastąpiła zmiana okoliczności, która naznaczyła życie czytelnika, a także historię.

Mimo że musiałam ponownie przeczytać pierwszy i drugi tom, warto było sięgnąć po trzeci i ostatni tom, by na nowo poznać historię i bohaterów. W Trylogii Wojen Husyckich podążamy śladami Reinmara z Bielau przez ziemie Śląska i Czech, przez pięć lat, w ciągu których przejdzie on absolutnie wszystko: wojnę, więzienie, klasztor, herezję, alchemię, porwanie, magię. I miłość, dużo miłości, ponieważ Reynevan ma uporczywy talent do wpadania w kłopoty z powodu swojej słabości do kobiet.

Powieści Sapkowskiego ukazują rozwój wojen religijnych w XV-wiecznej Europie Środkowej, w epoce zapowiadającej reformację protestancką i początek kapitalizmu. Bohaterowie: Reynevan, naiwny i idealistyczny lekarz, Scharley, pragmatyczny najemnik, oraz Samson Mieles, chodząca zagadka, zostaną wciągnięci w huragan historii, który przetoczy ich przez lasy i miasta, tawerny i zamki, klasztory i lochy.

Powieść jest pełna aluzji biblijnych, alchemicznych, a nawet lovecraftiańskich, i wykorzystuje wszystkie języki Europy, w tym łacinę i klasyczną grekę. Ton jest tak samo żrący i ironiczny jak w innych tekstach Sapkowskiego, co sprawia, że jest to bardzo przyjemna lektura, choć momentami przesadny rozwój postaci staje się nieco niekonsekwentny. Ale prawdopodobnie, bo Sapkowski to lisek chytrusek, w książce jest zamkniętych więcej wskazówek, niż się wydaje przy pierwszym czytaniu...

Jest to fikcja historyczna tak antyklimatyczna, tak surowa i daleka od epickiego stylu gatunku, że emocjonalnie wydaje się niekompletna. Myślę jednak, że gdyby istniała magia, przypominałaby raczej ten świat zaaranżowany przez Sapkowskiego, w którym fantastyka byłaby tylko kolejnym narzędziem do osiągnięcia celu.

Daję jej 5 gwiazdek, ponieważ autor potrafił stworzyć historię, która wciąga, sprawia, że cierpisz, a czasem się śmiejesz. Musicie przeczytać tą książkę, a najlepiej całą Trylogię husycką.

Nie jestem krytykiem Andrzeja Sapkowskiego, ale uważam go za najlepszego współczesnego pisarza, ponieważ jego sposób pisania sprawia, że fantazjuję na temat mojej wizji świata.
Saga o wojnie husyckiej zaczyna się od „Narrenturmu”, poprzez „Bożych bojowników”, a kończy się „Lux perpetua”.
Saga o husytach jest czymś więcej niż tylko opowieścią, pokazuje nam również, jak wyglądało życie w tamtych czasach, jak świat był tak konserwatywny w swoich ideach i prawach, że z tego powodu dopuszczano się okrucieństw i zatracano rozsądek, a nawet dopuszczano się ludobójstwa, gwałtów, porwań itp. Należy zauważyć, że sytuacja taka ma miejsce również w dzisiejszym świecie.
Odtwarza, jak "chrześcijanie" byli zdolni do popełnienia wielu okrucieństw tylko po to, by wyegzekwować swoje kościelne metody, podobnie jak husyci, którzy podejmując walkę z nimi, popełniali te same zbrodnie, co oni, co sprawia, że stare powiedzenie staje się aktualne: "Oko za oko" pokazuje, że okultyzm był bardzo ryzykowny, zarówno dla tego, kto go nauczał, jak i dla tego, kto go praktykował, ponieważ w tamtych czasach nie istniało prawo do wolnej woli i w konsekwencji było to karane; ponieważ Kościół miał całkowitą władzę nad inkwizycją.
Powieść jest bardzo przyjemną historią, opowiedzianą z ogromną ilością szczegółów. W porównaniu z panem Sapkowskim brakuje mi słów. Ta powieść, oparta na epoce historycznej, jest bardzo dziwacznym dziełem, w którym rozgrywa się magia we wszystkich jej formach, alchemia, fantazja i oczywiście historia.
Książka opowiada o młodym lekarzu, alchemiku i magu, zwanym "Reinmarem z Bielau", a przez przyjaciół nazywanym "Reynevanem". Pod wpływem kaprysu "ukochanej" wyrusza w podróż po Europie, ale w trakcie podróży jego "ukochana" przestaje istnieć, a Reynevan uświadamia sobie, że jego "ukochana" jest tylko kaprysem czasu. Pojawia się Nicoletta, która udaje osobę, którą nie jest, a po jakimś czasie dowiaduje się prawdy, i od tego momentu staje się jego prawdziwą "ukochaną". W trakcie podróży pojawiają się jego "towarzysze", czyli współtowarzysze wędrówki, zwani "Sharley" i "Samson Honeys", którzy stają się dla Reynevana opiekunami i schronieniem w tej podróży. W wyniku tego faktu stają się częścią husytów i częścią sprawy, której cel był społecznie równy nowemu, lepszemu światu, gdzie nie byłoby szefów, książąt ani panów feudalnych żadnego rodzaju, a to, co zasiane, należałoby się temu, kto zbiera plony. Przychodzi czas, kiedy Reynevan dojrzewa i zaczyna zdawać sobie sprawę, że fakt bycia neofitą czyni go naiwnym wobec obcej sprawy, a ta sprawa odbiera mu priorytety, i wtedy właśnie musi zdecydować, czy poprzeć obcą sprawę, której sprawa jest czymś negocjowalnym z polityką, czy też realizować swoje osobiste priorytety. W konsekwencji swoich czynów Reynevan staje się niewolnikiem swojej przeszłości i jako niewinny człowiek robi rzeczy nieludzkie i niewyobrażalne, o których jako "młody człowiek" nigdy by nie pomyślał.
Praca ta jest całkowicie fantastyczną podróżą po Europie, w której autor szczegółowo opisuje wiele miejsc, ubrań, zwyczajów i innych rzeczy związanych z Europą XV wieku. Czytelnikowi, który to przeczyta, chciałbym powiedzieć, że to dzieło jest autentyczne, na sposób przeżywania przygody w całości, gdy bohater z niedoświadczonego staje się kimś, kto potrafi radzić sobie z wpadkami dzięki doświadczeniu, a przede wszystkim zaczyna podejmować ryzyko. Z nostalgią obserwuje się, jak od początku do końca opowiadana jest historia, w której wszystko kwitło i obfitowało w gęstą żarłoczność, a z niej stawało się "trawą płomieni". Zwycięstwo lub porażka zmienia życie każdego człowieka, ponieważ po podróży przez tę fantastyczną przygodę, której narratorem jest mistrz Sapkowski, rozumie się, że nastąpiła zmiana okoliczności, która naznaczyła życie czytelnika, a także historię.

Mimo że musiałam ponownie przeczytać pierwszy i drugi tom, warto było sięgnąć po trzeci i ostatni tom, by na nowo poznać historię i bohaterów. W Trylogii Wojen Husyckich podążamy śladami Reinmara z Bielau przez ziemie Śląska i Czech, przez pięć lat, w ciągu których przejdzie on absolutnie wszystko: wojnę, więzienie, klasztor, herezję, alchemię, porwanie, magię. I miłość, dużo miłości, ponieważ Reynevan ma uporczywy talent do wpadania w kłopoty z powodu swojej słabości do kobiet.

Powieści Sapkowskiego ukazują rozwój wojen religijnych w XV-wiecznej Europie Środkowej, w epoce zapowiadającej reformację protestancką i początek kapitalizmu. Bohaterowie: Reynevan, naiwny i idealistyczny lekarz, Scharley, pragmatyczny najemnik, oraz Samson Mieles, chodząca zagadka, zostaną wciągnięci w huragan historii, który przetoczy ich przez lasy i miasta, tawerny i zamki, klasztory i lochy.

Powieść jest pełna aluzji biblijnych, alchemicznych, a nawet lovecraftiańskich, i wykorzystuje wszystkie języki Europy, w tym łacinę i klasyczną grekę. Ton jest tak samo żrący i ironiczny jak w innych tekstach Sapkowskiego, co sprawia, że jest to bardzo przyjemna lektura, choć momentami przesadny rozwój postaci staje się nieco niekonsekwentny. Ale prawdopodobnie, bo Sapkowski to lisek chytrusek, w książce jest zamkniętych więcej wskazówek, niż się wydaje przy pierwszym czytaniu...

Jest to fikcja historyczna tak antyklimatyczna, tak surowa i daleka od epickiego stylu gatunku, że emocjonalnie wydaje się niekompletna. Myślę jednak, że gdyby istniała magia, przypominałaby raczej ten świat zaaranżowany przez Sapkowskiego, w którym fantastyka byłaby tylko kolejnym narzędziem do osiągnięcia celu.

Daję jej 5 gwiazdek, ponieważ autor potrafił stworzyć historię, która wciąga, sprawia, że cierpisz, a czasem się śmiejesz. Musicie przeczytać tą książkę, a najlepiej całą Trylogię husycką.