Love Song

Nie jest to typowa piosenka miłosna, jaką moglibyście się spodziewać. Karolina Krasny kreuje swoją opowieść jak kubistyczny obraz, w którym postacie przypominają litery, a ich relacje tworzą niemożliwe figury. Pomimo tej niekonwencjonalności, w jej historii czuć namiętność oraz zbliżający się koniec. Jej odkrywczy język sprawia, że obcowanie z tym tekstem staje się przyjemnością, a balansowanie w wykreowanym przez nią świecie przynosi emocje jak piękny lot po wypadnięciu z okna.

Ela Łapczyńska zachwyca się tym, jak jeden akapit tej prozy potrafi wyrazić więcej niż wiele przeczytanych przez nią książek. Ostatni raz, tak silne wrażenie zrobiła na niej twórczość Jane Bowles, choć w przypadku Krasny jest to coś zupełnie odmiennego. Tekst jest jednocześnie miękki i twardy, nieokiełznany, ale doskonale skomponowany. Każdy krok w tej literackiej przestrzeni staje się prawdziwą przygodą, jak zauważa Adam Kaczanowski.