Złudzenia postępu

Georges Sorel (1847-1922) był francuskim filozofem oraz socjologiem, który chociaż miał istotny wpływ na rozwój myśli syndykalistycznej, nigdy bezpośrednio nie angażował się w ruchy rewolucyjne. Znany z analitycznej krytyki zarówno Marksa, jak i Nietzschego, umiejscowił się pomiędzy różnymi nurtami filozoficznymi swoich czasów, w tym także Bergsona i Goethego. Jego idee były analizowane przez znakomitych intelektualistów, takich jak B. Croce i polski filozof S. Brzozowski. Sorel w swoich refleksjach, szczególnie w dziele "Złudzenie postępu", wyraźnie dystansował się od marksowskiego determinizmu historycznego, argumentując, że zwycięstwo socjalizmu w historii nie jest wcale nieuchronne. Ponadto, Sorel miał sceptyczny stosunek do rewolucyjnych możliwości klasy robotniczej, zauważając, że rewolucja przez nią przeprowadzona jedynie zmodyfikuje struktury produkcyjne, a nie odmieni radykalnie społeczeństwo. Jako myśliciel, który nie miał złudzeń co do światowego porządku po ewentualnej rewolucji, Sorel został przez zwolenników ortodoksyjnego socjalizmu uznany za osobę szkodliwą, wręcz kojarzoną z faszyzmem, co ilustruje kontrowersyjny i krytyczny charakter jego poglądów.