Złączeni nienawiścią

Zacznę od tego, że jeśli jesteś fanką serii „Born in Blood Chronicles” Cory Reilly, to już wiesz, na co się piszesz - samce alfa, ogniste bohaterki i całe mnóstwo niepokoju. Ale w jakiś sposób „Złączeni nienawiścią” podniosło poprzeczkę.

Po pierwsze, porozmawiajmy o Giannie Scuderi. To jedna z moich ulubionych bohaterek w tej serii. Dlaczego? Ponieważ jest nieapologicznie szorstka, zaciekle niezależna i jest nieustannym cierniem w boku Matteo Vitiello. Uwielbiam to, że nie jest kolejną potulną księżniczką mafii pogodzoną ze swoim losem. Gianna nienawidzi życia w mafii każdym włóknem swojego istnienia i nie słodzi tego. Nie dba o bogactwo, status czy władzę - wszystko to jest dla niej pozłacaną klatką. To sprawia, że jej ogniste starcia z Matteo są jeszcze bardziej zabawne. 

Matteo, z drugiej strony, jest jak spokój dla burzy Gianny - a może benzyna do jej ognia, w zależności od sceny. Jest wytrwały, pewny siebie, ale bez szorstkości, którą jego brat Luca ma tendencję do wnoszenia na stół. Uważam, że Matteo jest jednym z najbardziej sympatycznych bohaterów w całej serii. Ma obsesję na punkcie Gianny w sposób, który jest zarówno szalony, jak i ujmujący. Nie boi się jej buntowniczej postawy, wręcz przeciwnie, czerpie z niej przyjemność. Jego determinacja, by ją zdobyć, pomimo jej ciągłego odrzucania, jest tym, co trzymało mnie przy książce. 

A teraz pozwólcie, że przez chwilę pomarudzę na Lucę. Co to było? Wiem, że Luca ma być wielkim złym donem mafii, ale jego traktowanie Gianny w tej książce było absolutnie okropne. Rzeczy, które mówił, sposób, w jaki ją osądzał - to sprawiło, że moja krew się zagotowała. I nawet nie zaczynajmy o Arii. Uwielbiam ją, ale naprawdę czułam, że mogła bardziej wspierać Giannę. Zamiast tego pozwoliła Luce i innym członkom mafii traktować Giannę jak pariasa za ucieczkę do Europy. Podwójne standardy w tej książce są irytujące. Gianna zostaje nazwana „dziwką” za to, że ośmieliła się pragnąć własnej wolności, podczas gdy mężczyźni w tym świecie są w zasadzie gloryfikowani za ich liczbę ciał (i nie mam na myśli zabójstw). 

Sama fabuła jest klasyczna dla Cory Reilly: intensywna, dramatyczna i nieco przesadzona - w najlepszy sposób. Gianna ucieka, by uciec przed zaaranżowanym małżeństwem z Matteo, tylko po to, by zostać wciągniętą z powrotem do owczarni, gdy on ją wyśledzi. Ich dynamika jest wybuchowa, pełna napięcia miłości i nienawiści, które sprawia, że każda interakcja trzeszczy od chemii. Gianna rzuca się na Matteo przy każdej nadarzającej się okazji, a Matteo, będąc wytrwałym samcem alfa, nie pozwala, by go to przeraziło. Wie, że ona go pociąga, nawet jeśli nie chce się do tego przyznać, i nie zamierza pozwolić jej odejść bez walki. 

Powiem jednak, że traktowanie Gianny po jej powrocie do świata mafii jest irytujące. Osąd, zawstydzanie dziwek, podwójne standardy - to wszystko jest tak niesprawiedliwe. Ale jest to również ostre przypomnienie surowego, patriarchalnego świata, w którym żyją te postacie. Mimo że wywołało to we mnie złość w imieniu Gianny, dodało to również kolejną warstwę realizmu do tej historii. 

I nie zapominajmy o chemii między Gianną i Matteo. Jest elektryczna. Ze wszystkich par w tej serii, myślę, że ta dwójka ma najbardziej namacalną więź. Ich przekomarzanie się, kłótnie, gorące momenty - wszystko to było takie surowe i prawdziwe. Można poczuć napięcie między nimi w każdej scenie, niezależnie od tego, czy walczą, czy w końcu poddają się swojemu przyciąganiu. 

W końcu muszę powiedzieć, że ta książka nie jest idealna, ale jest wszystkim, czego chcę w romansie mafijnym. Jest intensywna, emocjonalna i bez wątpienia dramatyczna. Jeśli jesteś fanem serii lub po prostu uwielbiasz dobre historie typu „od wroga do kochanka” z mrocznym akcentem, nie będziesz rozczarowana.