Szwecja czyta. Polska czyta

Badania prowadzone przez Bibliotekę Narodową wskazują na niepokojąco niski poziom czytelnictwa wśród Polaków, zarówno dorosłych, jak i młodzieży. Zaledwie niewielka część społeczeństwa sięga po co najmniej sześć książek rocznie. Temat ten budzi jednak coraz większe zainteresowanie, wywołując żywe dyskusje w różnych kręgach, co dowodzi, że kwestia czytania w Polsce nie jest nam obojętna.

W przeciwieństwie do Polski, Szwecja może pochwalić się wysokimi wskaźnikami czytelnictwa. Tam przeciętna osoba poświęca lekturze około 20 minut dziennie. Mimo że szwedzki jest językiem zrozumiałym dla zaledwie dziewięciu milionów ludzi, tamtejsza literatura odnosi sukcesy na całym świecie. W jaki sposób w tym stosunkowo niewielkim kraju udało się osiągnąć tak wysoki poziom czytelnictwa? Dlaczego literatura jest tak ceniona przez władze, a autorzy otrzymują zasłużone honoraria? Szwecja stawia na biblioteki oraz aktywne promowanie czytania już wśród dzieci w wieku od 10 do 13 lat, angażując w ten proces nawet trenerów sportowych.

Analiza różnic i podobieństw w podejściu do promocji literatury pomiędzy Polską a Szwecją staje się przedmiotem dyskusji między polskimi i szwedzkimi pisarzami, wydawcami, bibliotekarzami oraz urzędnikami. Wspólnie dyskutują oni nad prawnymi i praktycznymi rozwiązaniami stosowanymi w obu krajach, dzieląc się swoją pasją oraz wyzwaniami i aspiracjami. Przekonują, że dla korzyści własnych i ogólnospołecznych powinniśmy wszyscy więcej czytać.

Wśród uczestników rozmów znajdują się takie osoby jak Joanna Kluzik-Rostkowska, Beata Stasińska, Beata Chmiel, Grzegorz Gauden, Katti Hoflin i Stefan Ingvarsson.

Katarzyna Tubylewicz to pisarka, publicystka i tłumaczka, która w latach 2006–2012 pełniła funkcję dyrektorki Instytutu Polskiego w Sztokholmie. Jest autorką powieści „Własne miejsca” i „Rówieśniczki”, a także prowadzi zajęcia na temat kultury polskiej w szwedzkich instytucjach naukowych. Zajmuje się również jogą.

Agata Diduszko-Zyglewska to dziennikarka i animatorka kultury, zaangażowana w działalność miejską. Współtworzyła dokument „Miasto kultury i obywateli. Program rozwoju kultury w Warszawie do roku 2020”. Jest absolwentką Instytutu Anglistyki UW oraz Akademii Praktyk Teatralnych w Gardzienicach, a także studiowała w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW i Instytucie Sztuki PAN.