Szczygły

Zojka darzy szczególnym sentymentem swoje rodzinne miasteczko. Ceni jego nazwę, która przywodzi na myśl coś miękkiego i delikatnego jak aksamit, a także bliskość centrum oraz staroświecki urok ruin domu Kulików. Spacerując po zaniedbanym, lecz magicznym ogrodzie, czuje, jak czas zwalnia. Często spotyka tam bezdomnego psa Pętelka, którego z chęcią dokarmia. Ta sama rola przypada również Igorowi, zazwyczaj milczącemu i ponuremu. Mimo że Zoja i Igor nie znają się dobrze, ich ścieżki coraz częściej się przecinają, choć nie zdają sobie sprawy, jak wiele ich łączy. Niespodziewanie w schronisku, gdzie oboje angażują się jako wolontariusze, ma miejsce kradzież szczygłów.