Optymizm nie zastąpi nam Polski

Rola polskiej emigracji w czasach sowieckiej okupacji polegała na stworzeniu ośrodka poza zasięgiem sowieckim, który byłby kluczowy dla przetrwania Polski. Celem tego ośrodka nie było jednak wzniecanie nienawiści wobec Sowietów - ta nienawiść pojawi się samoistnie, prowokowana przez działania reżimu sowieckiego. Istotniejsze było zbudowanie ducha oporu, który nie powinien być tylko bierną niechęcią, ale żywą i świadomą siłą sprzeciwu.

Emigracja miała podtrzymywać wiarę Polaków zniewolonych przez sowietów, że poza granicami istnieje prężny ośrodek polityczny, gotowy do walki. Świadomość obecności takiego ośrodka umacniała przekonanie, że opór ma sens. W czasach wojny ważnym narzędziem propagandy i wsparcia dla ducha walki stało się radio. Dla Polaków pozostających pod sowiecką kontrolą, źródłem siły były nie tyle dzieła literackie przeszłości, jak Sienkiewicza czy Mickiewicza, które zostały zdeformowane przez okupantów, ale aktualne audycje emitowane przez Radio Polskie, stanowiące nieocenioną podporę dla narodu.