O zjawisku ducha w sztuce i nauce

W książce "Wspomnienia, sny, myśli" autor Carl Gustav Jung podąża za fascynującą ścieżką, badając w jaki sposób słowo nabiera istnienia w człowieku. Przekaz ten jest subtelny, ponieważ każdy z nas zmaga się z głęboką niepewnością. Mit, podobnie jak wyrocznie delfickie czy sny, może czasami pozostawać niejednoznaczny. Pomimo tego, nie powinniśmy rezygnować z używania rozumu, ani tracić nadziei, że nasze instynkty będą w stanie nas wesprzeć.

Każdy element składający się na "inną wolę" ma swoje źródło w człowieku – jego myśleniu, słowach, obrazach i ograniczeniach, których doświadcza. Gdy człowiek podejmuje próbę analizowania siebie za pomocą psychologicznych kategorii, często wszystko odnosi do siebie samego. Wydaje mu się, że to on sam determinuje swoje działania, że wszystko wypływa wyłącznie z jego wnętrza.

Jednakże człowiek często nie zdaje sobie sprawy z tego, że trudność w odróżnieniu tego, co pochodzi z jego zamierzonych myśli, od tego, co pojawia się z nieznanych mu źródeł, wynika z niedoboru świadomości oraz z towarzyszącego temu lęku przed tym, co nieświadome. Człowiekowi często brakuje zdolności do obiektywnego spojrzenia na siebie – umiejętności dostrzeżenia siebie jako czegoś narzuconego z zewnątrz, z czym musi żyć bez względu na to, czy jest to dla niego dobre, czy złe.

Na początku prawie wszystko wydaje się spaść na człowieka, dotykać go i przytłaczać, co sprawia, że z trudem udaje mu się zbudować przestrzeń, w której czuje się względnie wolny.