Niechciana debata. Spór o książki Jana Tomasza Grossa

Książka jest podzielona na dwie zasadnicze części. Pierwsza z nich to część teoretyczna, w której autorka wyjaśnia szerokie pojęcia i narzędzia badawcze, podczas gdy w drugiej, części empirycznej, analizuje ona żywe polskie debaty wywołane publikacjami Jana Tomasza Grossa, które dotyczą wspólnej pamięci Polaków i ich postaw wobec Żydów.

W części teoretycznej, autorka korzysta z bogactwa literatury przedmiotu, nawiązując do myśli takich badaczy jak Michel Foucault, Edward Said, Alfred Schutz, Andrea Bührmann i Werner Schneider. Przy wykorzystaniu ich teorii, autorka prezentuje świadome podejście metodologiczne, jednocześnie podejmując własne badawcze poszukiwania.

Z kolei część empiryczna zawiera szczegółową analizę dynamiki debat na temat książek Grossa, takich jak "Sąsiedzi", "Strach" czy "Złote żniwa". Autorka zwraca uwagę na kilka kluczowych aspektów m.in., że przynależność etniczna lub światopoglądowa autora wpływa na percepcję i ocenę jego pracy, a wypowiedzi medialne są selekcjonowane i kontrolowane, co decyduje o ich szerszej dystrybucji. Dyskutuje również, jak ujęcia medialne i instytucjonalne strategie odgrywają rolę w społecznej percepcji tematów przedstawianych przez Grossa.

Autorka przygląda się także mechanizmom, za pomocą których głos z zewnątrz, takim jak głos Grossa, może z jednej strony prowokować do zrewidowania status quo i złamania tematów tabu, a z drugiej strony paradoksalnie utrzymać je. Zauważa także, że debaty te często stają się zbyt skoncentrowane na osobie autora zamiast na samym przekazie, co zbliża je do personalizacji konfliktów znanych z innych krajów, takich jak Niemcy czy Francja. Ostatecznie refleksje kończące książkę pokazują raczej pesymistyczne wnioski: debaty w Polsce często nie prowadzą do nauki na błędach i stają się bardziej zabiegiem politycznym aniżeli pogłębioną refleksją nad trudną przeszłością.