Najlepszy przyjaciel. Staś Pętelka

<p>Mój Kubuś w tym roku poszedł pierwszy raz do przedszkola, z jednej strony był tym dniem podekscytowany, z drugiej trochę się obawiał nowego miejsca i nowych kolegów, bardzo przezywał swój pierwszy dzień w przedszkolu i stres z tym związany udzielał się również mi choć robiłam wszystko aby tego po sobie nie pokazać! ? Nowy etap w życiu dziecka oznacza również całkowita zmianę otoczenia – dobrze, jeśli w podobnej sytuacji maluch ma obok jakąś bratnią duszę, która niejako wprowadzi dziecko w nowy świat wokół niego ? Bywa jednak i tak, ze nawet z przyjacielem u boku nie jest dziecku łatwo, zwłaszcza gdy trzeba się nim podzielić z innymi dzieci – w takiej sytuacji znalazł się własne główny bohater recenzowanej ksiazeczki - Staś, brat Jadzi Pętelki ruszył do szkoły i jego przygody okazały się drogowskazowe dla mojego synka jak sobie radzić w przedszkolnej rzeczywistosci i czego się po niej spodziewać ? &nbsp;</p><p>Na łamach ksiązeczki “Staś Pętelka. Najlepszy przyjaciel” dowiadujemy się, ze tytułowa rodzinka niedawno miała okazje się przeprowadzić – nowe mieszkanie to nie jedyna zmiana w ich życiu, bowiem wiązało się to również z koniecznoscia pójścia do zupełnie nowego przedszkola, gdzie nie znał nikogo i owa myśl napawała malucha lękiem i niepewnością. Chłopiec przygotował swój ulubiony plecak, mama zapakowała kanapki z serkiem tak jak lubi, zostało nawet miejsce dla kapci z piłka od koszykówki! ? Spora nadzieja w tej sytuacji związana jest z Krzysiem – to dziecko sąsiadów, które również chodzi do tego samego przedszkola, zna tam inne maluchy i jest spora szansa, ze wprowadzi Stasia w nowy świat przedszkolaków – czy w grupie Muchomorków będzie super zabawa? Czy Pani Milena będzie cierpliwa i wyrozumiała jak pani Marzenka w poprzednim przedszkolu? &nbsp;</p><p>Głównego bohatera tej opowieści mamy okazje obserwować gdy zegna się z mama i poszedł do sali gdzie czekały już inne przedszkolaki. Stasiu nie czuje się swobodnie, nie zna nikogo, nie wie tez jakie zabawki mają inne dzieci i co dają na obiadek – mama gotuje w domu pysznie, czy podobnie będzie w nowym miejscu? &nbsp;Krzyś miał wprowadzić Stasia do grupy, tymczasem zniknął szybko z oczu, pobiegł do swoich przyjaciół i nie zwraca uwagi na nowego chłopca w grupie... Stasiu widocznie posępniał, jednak wtedy wkracza do akcji Pani Milenka i przedstawia go Ignasiowi, który zresztą podobnie jak Staś zmienił niedawno przedszkole i również czuje się bardzo samotny w nowym otoczeniu. Połączone Siły Stasia i Ignasia pozwoliły im do południa zapomnieć o tęsknocie za rodzicami, czarne chmury nad ich głowami pojawiły się dopiero po drzemce... Staś bowiem obudzi się w kiepskim humorze, Ignaś wydaje się obrażony i obu chłopcom teraz nastrój widocznie nie dopisuje. Czy Nowi przyjaciele znów będą się do siebie uśmiechać, znakomicie bawić i opowiadać sobie niezwykle historie? Jak minie Stasiowi pozostała cześć dnia w grupie Muchomorków? Czy Pani Emilka znajdzie sposób, aby pozostała cześć dzieci polubiła nowych członków grupy? &nbsp;</p><p>&nbsp;<br>Nawet dorosłym nie jest łatwo odnaleźć się w nowej grupie ludzi – pamietam swój pierwszy dzień w nowej pracy, mnóstwo pytań w głowie, czy odnajdę się w grupie, czy uzyskam wsparcie przy wykonywaniu nowych obowiązków... a co dopiero maluch, który zmienia otoczenie i podażą do przedszkola, gdzie dzieci zawarły już ze sobą przyjaźnie, wszyscy znają reguły, maja swoje zabawki. Autorka serii, Barbara Supeł nie pierwszy raz opisuje na łamach swoich książeczek sytuacje typowe dla kolejnych etapów &nbsp;życia najmłodszych dzieci – tym razem przeprowadza czytelników razem ze Stasiem przez trudny czas adaptacji w nowym dla chłopca miejscu. Mój synek w domowym zaciszu i rodzinnej atmosferze pilnie śledził przedszkolne zajęcia, czuł ekscytacje na myśl, ze niebawem będzie brał w nich udział, bardzo tez chciał znaleźć wśród innych przedszkolaków nowych przyjaciół - generalnie lubi dzieci i łatwo nawiązuje kontakty na placu zabaw, jednak pierwsze dni w przedszkolu to zawsze wyzwanie, dlatego recenzowana książeczka to krok w kierunku przygotowania dziecka na to co go niebawem czeka. Przyglądanie się zajęciom z rytmiki czy tez zajęciom plastycznym opisanym w książeczce “Staś Pętelka. Najlepszy przyjaciel”, rozpaliło wyobraźnie synka, bardzo lubi bowiem wszelkie manualne ćwiczenia ? Grupa Muchomorków wydaje się zgrana i przyjacielska, jednak nawet wśród dzieci bywają sytuacje, kiedy ktoś nie może się z kimś dogadać, ktoś się na kogoś obrazu, ktoś kogoś nie ładnie nazwie... Staś Pętelka dobrze sobie radzi w podobnych sytuacjach, bo mama zawsze uczyła go aby rozmawiać i mówić co się czuje, dlatego chłopiec nie ma oporów aby odkryć przed Panią Milenką co go trapi – i bardzo dobrze, pani wiedząc o tym może mu pomoc! ? &nbsp;<br><br>“Staś Pętelka. Najlepszy przyjaciel” to książeczka która jest nie tylko doskonalą zabawa podczas lektury z uwagi na przedstawione w niej tresce, ale również stanowi istotna pomoc w przygotowaniu dziecka na ewentualne zmiany, związane z przeprowadzka lub po prostu udaniem się do nowego przedszkola, co wcześniej czy później każdego malucha czeka ? Przygody głównego bohatera, Stasia Pętelki okazały się u nas w domu doskonałym wstępem do rozmowy o wyzwaniach i szansach jakie związane były z odnalezieniem się w grupie dzieci. Dzieci w wieku około trzech latek przezywają swoje własne dramaty, gdy okaże się, ze nasz przyjaciel również lubi się z innymi dzieci albo pojawia się trudność w nawiązaniu relacji z pozostałymi – dzięki recenzowanej książeczce dzieci obeznane z podobnymi sytuacjami lepiej się w nich odjadą ? Cecha charakterystyczną serii o Jadzi Pętelce i jej rodzinie jest to, ze z jednej strony ksiazeczki są zabawne i przystępne w swojej treści, z drugiej zaś ukazują sytuacje z życia dziecka, które czytane na spokojnie w domu przed snem, przygotowuje go na to co czeka go nazajutrz domu lub... poza nim ? Plus również za ilustracje, Pani Agata Łuksza ma swój własny styl i pomysł na dopełnienie treści Basi Supeł, a przez to ksiazeczki są unikalne w swojej formie i bardzo lubiane przez mojego synka ? &nbsp;</p>

<p>Pól roku temu mąż dostał interesującą propozycję pracy w Gdańsku – zawsze marzyłam o życiu nad morzem, o spacerach z mężem i dzieckiem po plaży wzdłuż Bałtyku i podziwianie romantycznych zachodów słońca, obawiałam się jednak jak tak wielką rewolucję w swoim krótkim przecież życiu uniesie nasza trzyletnia pociecha - córka miała swoje koleżanki na osiedlu, często spoglądała w domu przez okno i gdy tylko widziała inne dzieci, biegła do mnie i prosiła aby wyjść na spacer na pobliski plac zabaw ? Uczyłam ją otwartości na innych, życzliwości i uśmiechu, ale nowe otoczenie to zawsze sporo pytań i mnóstwo niewiadomych... sama miałam ich w głowie całe mnóstwo ? &nbsp;<br>&nbsp;<br>Pomoc przyszła trochę niespodziewanie - wśród książeczek jakie czytaliśmy namiętnie przez poprzednie miesiące był Pucio, Ulica Czereśniowa oraz Jadzia Pętelka, zdaje się ze to trzy największe hiciory wśród najmłodszych, każdą z wyżej wymienionych książeczek podchodzi nieco inaczej do życia malucha. Pucio znakomicie sprawdza się w pierwszych kilku, kilkunastu miesiącach życia młodego człowieka, Ulica Czereśniowa z kolei dedykowana jest nieco starszym maluchom, które są w stanie rozpoznać proste polecenia, jak poszukiwanie różnic miedzy obrazkami czy tez szukanie w nich brakujących elementów ? Z kolei recenzowana seria o “Jadzi Pętelce” to historie przedstawiające sytuacja z życia wzięte, gdzie dziecko ma okazje śledzić swoich ulubionych bohaterów przy okazji odkrywania przez nich tajemnic korzystania z nocnika, pieczenia pierniczków, pierwszego samodzielnego pobytu u dziadków bez rodziców czy właśnie udania się do przedszkola po raz pierwszy, jak czyni to brat tytułowej Jadzi, Staś. Chłopiec poznał już Krzysia, który mieszka na tym samym osiedlu i liczył, ze nowy przyjaciel otworzy przed nim świat przedszkola, przedstawi go innym dzieciom, pokaże również, jakimi zabawami się bawią. Okazuje się jednak, ze Krzyś miał inne plany – kiedy tylko chlupcy weszli na sale, od razu podbieg do swoich kolegów i Staś został... zupełnie sam. Jest mu trochę przykro z tego powodu, a książeczka doskonale obrazuje jak dziecko w podobnej sytuacji powinno sobie poradzić. &nbsp;</p><p>W oczach niektórych rodziców dzieci to dzieci, zawsze znajda sobie kogoś do zabawy i wspólnego spędzania czasu. Czytam i słucham sporo audiobooków w przedmiocie wychowywania, i dowiedziałam się miedzy innymi, ze dzieci podobnie jak dorośli, czuja swoje obawy, niepewność czy nawet strach związany z koniecznoscia odnalezienia się w nowym otoczeniu. Nie obcy jest im przy tym lęk przed odrzuceniem grupy, potęgowany zwłaszcza sytuacja, gdy pozostałe dzieci już się dobrze znają, a dziecko w takiej sytuacji jest kompletnie osamotnione. Książeczka „Staś Pętelka. Najlepszy przyjaciel” uczy dziecko, aby w takich okolicznościach porozmawiać z Panią, wyjaśnić swoje obawy, zwrócić na siebie uwagę i powiedzieć, co sprawia dziecko przykrość. Stasiu poczatkowo miał za złe Krzysiowi, ze ten go zostawił i bawił się z innymi dziećmi, dzieci maja bowiem skłonność obdarzania przyjaźnią wybranych maluchów na wyłączność. Nowy przyjaciel głównego bohatera nawet się na niego obraził, a podobne nieporozumienia to również nic nowego wśród dzieci, gdzie interakcja i zmieniające się sympatie powodują dynamikę w grupie i duża w tym rola Pani przedszkolanki, aby zwracała uwagę na podobne zachowania i je koordynowała, nie pozostawiając żadnego dziecka na uboczu grupy. Czy Muchomorki w końcu zaakceptowały Stasia i stał on się częścią ich kolejnych zabaw? Czy Pani Milenka stanęła na wysokości zadania i wprowadziła udanie&nbsp;nowego przedszkolaka do świata rozbrykanych maluchów?&nbsp;</p><p>U nas sytuacja wyglądała podobnie – kilka dni przed pierwszym dniem w nowym przedszkolu córka zaczęła się zachowywać nieswojo, wydawała mi się posępna i zmartwiona, na pytanie o to co jej dolega nie chciała zbyt wiele powiedzieć. Czytałam wiec bajkę „Staś Pętelka. Najlepszy przyjaciel” aby rozwiać jej wątpliwości, dużo tez rozmawialiśmy o tym co może ja spotkać, czego się może spodziewać, raczej skupiałam się na szansach aniżeli zagrożeniach. Na szczęście córkę przyjęto w grupie z wielka radością, już po dwóch dniach miała nowe koleżanki z którymi wycinały wzory w książeczkach, a na spacerach w znajdującym się nieopodal przedszkola parku razem zbierały szyszki i nasłuchałam się mnóstwo ciekawych historii z tym zwiazanych ? &nbsp;</p><p>Bez wątpienia ksiazeczki z serii o “Jadzi Pętelce” nie tylko niosą za sobą istotny walor edukacyjny, ale również pozwalają oswoić dziecko z sytuacjami jakie go w życiu mogą spotkać. To zresztą klasyka u nas w domu, gdy sięgamy po określona historie z serii związana z wyzwaniami jakie czekają córeczkę, tym samym ksiazeczki Barbary Supeł sprawdzają się w roli drogowskazu, pozwalają “przerobić” obawy i niepewności, zamienić je w okazje do odkrywania świata i poszukiwania radości oraz uśmiechu ? Czytanie o tym wszystkim rodzinnej atmosferze, na spokojnie w bezpiecznym domu powoduje, ze ilekroć córeczka idzie do przedszkola czy bawi się z dzieci na placu zabaw, wydaje się pewniejsza siebie i lepiej przygotowana na to co może ja spotkać – a przecież dzieci nie zawsze przypadną sobie go gustu, pojawiają się między nimi nieporozumienia, czasem również konflikty i umiejętność ich rozwiązywania to pożądana cecha nawet wśród najmłodszych. Nawet kiedy córka miewa gorsze dni i popada w historie, kucam przy niej i cierpliwie tłumacze, ze najpierw powinna się uspokoić, a w drugiej kolejności na spokojnie powiedzieć co jej nie pasuje i wyjaśnić powód swojej złości. Zazwyczaj pomaga, ale to wiedza nabywana z mądrych ksiązek o wychowaniu oraz... bajek dla dzieci, zadziwiające bowiem ile prawdy o nas samych jest w nich zawartych ?&nbsp;</p>