Kogo kocham, kogo lubię

Marta Mizuro i Robert Ostaszewski, uznani krytycy literaccy, przedstawiają wspólne dzieło, które z pewnością zadowoli fanów kryminałów. Ich głęboka znajomość tego gatunku rzuca się w oczy już od pierwszych stron. Mizuro przyznaje z rozbrajającą szczerością, że od zawsze wiedziała, kto jest mordercą, podczas gdy Ostaszewski, wprowadzając element fikcji, wciela się w fabule w postać funkcjonariusza policji obyczajowej. Całość umiejscowiona jest w niezwykłej, krakowskiej scenerii.

W literaturze kryminalnej spotykamy wiele postaci policjantów, ale nadkomisarz Jan Gajewski wyróżnia się wśród nich. Pasjonuje się kulinariami i modą, choć jego budżet nie zawsze pozwala na zakup najnowszych kreacji haute couture. Mając imponujący wzrost dwóch metrów, poddaje się decyzjom swojej drobnej małżonki i z trudem radzi sobie z wychowaniem dzieci. Jako policjant jest niezastąpiony, mimo że współpracuje z podkomisarzem Sroką, miłośnikiem śpiewu i alkoholu, oraz urokliwą Beatką. Tymczasem w Krakowie dochodzi do serii zagadkowych morderstw: informatyk, nauczycielka uduszona własnym warkoczem i pijaczek otruty alkoholem to tylko niektóre z ofiar. Każda zbrodnia nosi ślad sprawcy, który zostawia pachnące chusteczki z haftowanymi napisami. Czy to zdarzenia zwiastujące ciąg brutalnych przestępstw w Krakowie?

„Kogo kocham, kogo lubię” oferuje pełen językowej ekspresji kryminał, wypełniony nietuzinkowymi bohaterami oraz różnorodnym humorem. Dla tych, którzy szukają głębszych warstw, książka dostarcza wielu intertekstualnych odniesień, zachęcając do wnikliwej analizy.