Down by the River. Statkiem na dno

„Down by the River. Statkiem na dno” jest opowieścią o dziewczynie, która dostaje wymarzoną na tamten czas pracę, czyli na pokładzie statku wycieczkowego. Szybko jednak okazuje się, że rzeczywistość na pokładzie znacząco odbiega od oczekiwań głównej bohaterki, a ją samą poznajemy w murach komisariatu. Tutaj rozpocznie się jej podróż przez wspomnienia, które nie należą do najłatwiejszych. Choć to właśnie rozmowa z policjantem może jej pomóc nie tylko walczyć o sprawiedliwość, ale również zadziałać terapeutycznie - poprzez uwolnienie tego, co siedzi głęboko w niej.

Będziemy śledzić jej losy od samego początku, począwszy od dość podejrzanej rozmowy rekrutacyjnej, przez ciężkie przywitanie na statku, aż po sytuacje, które wystawią ją na ogromną próbę – zarówno fizycznie, jak i psychicznie. Będzie musiała wykazać się niesłychaną determinacją, aby nie poddać się od razu, a załoga, z którą przyszło jej dzielić los, nie będzie jej tego zadania ułatwiać .

Książka oparta jest na prawdziwych wydarzeniach, co uważam za duży atut. Tematyka – choć trudna – jest interesująca, szczególnie dla tych, którzy nigdy wcześniej nie zagłębiali się w realia pracy na statku wycieczkowym. Tytuł jest również przestrogą, szczególnie dla młodych ludzi, aby zawsze weryfikować informacje, które widzimy i nie dali się oszukać.

Choć książkę czyta się szybko – można ją skończyć w jeden dzień – to w moim odczuciu niekoniecznie działa na jej korzyść. Zakończenie sugeruje kontynuację, jednak objętość książki i jej układ (duże litery, spore odstępy między linijkami) sprawiają wrażenie, że cała historia mogła zostać opowiedziana w jednej części. Co więcej, na okładce nie ma żadnej wzmianki, że to dopiero pierwszy tom, co może wprowadzać czytelnika w błąd. Tytuł ukazał się w 2019 roku, a do tej pory nie widziałam kolejnej części, choć niekoniecznie bym po nią sięgnęła.

Główna bohaterka nie zyskała mojej sympatii – jej zachowania często mnie irytowały. Choć można jej w niektórych sytuacjach wybaczyć, bacząc na to, w jak ciężkich warunkach się znalazła. Męczyło częste podkreślanie jej urody i tego, jak bardzo zwraca uwagę mężczyzn – wydawało się to nieco nachalne. Dowiadujemy się na początku książki, że jest atrakcyjną dziewczyną i uważam, że nie trzeba tego na każdym kroku przypominać. Dialogi między bohaterami były momentami dość płytkie – zwykła obyczajówka, jakich wiele.

To jedna z niewielu książek, które trochę mnie zmęczyły. Ale nie twierdzę, że nikt nie znajdzie w niej czegoś dla siebie – wiem, że są osoby, którym się podobała. Warto sprawdzić samemu i wyrobić sobie własne zdanie.