Dom z dwiema wieżami

Maciej już jako dziecko był pełen dumy z powodu rodzinnego herbu i przodka, który triumfował pod Grunwaldem. W grudniu 1968 roku, na progu dorosłości, gdy miał siedemnaście lat, jego matka zaskoczyła go wyznaniem: "Wyjeżdżamy. Jestem Żydówką." Tym samym odkrył pierwszą z wielu ukrytych rodzinnych historii. "Dom z dwiema wieżami" to intrygująca próba odkrycia przeszłości, która do tej pory była pełna milczenia. Narracja koncentruje się na jego rodzicach: ojcu, który był reformatorem polskiej psychiatrii, związanym z piłsudczykami i byłym jeńcem oflagu, oraz na matce, lekarce pochodzącej z zasymilowanej rodziny żydowskiej. Historia rozszerza się na dziadków, opisując upadły dworek, kolej transsyberyjską, a także przedwojenne ulice Krzeszowic i Tarnowa. Ponadto podejmuje temat getta ławkowego oraz tego, jak na krótko przed II wojną światową polscy studenci medycyny nie pozwalali żydowskim kolegom pracować w prosektorium, ponieważ ciała Polaków miały być przeznaczone wyłącznie dla nich.

W swojej książce Maciej Zaremba Bielawski ujawnia, że nawet dobrze znana historia może skrywać wiele niejednoznaczności i ukrytych paradoksów. Autor rzuca światło na splątane losy żydowskie i szlacheckie, badając różnorodne aspekty etosu rycerskiego oraz przyglądając się źródłom polskiej ideologii narodowej i antysemityzmu. Dzięki kompleksowej perspektywie, łączącej elementy szlachecko-żydowskie oraz polsko-szwedzkie, jego rozważania są wyjątkowe i głębokie, napędzane prawdziwą pasją.

Niewiele książek potrafi w tak głęboko poruszający sposób zebrać rozległość ludzkich doświadczeń, od pierwszych kroków w świat dorosłości, przez młodzieńcze poszukiwania, kluczowe życiowe decyzje, po walkę z rodzinnymi traumami i niechcianą przeszłością. "Dom z dwiema wieżami" to książka, która harmonijnie łączy ciężar z humorem, powagę z lekkością, pokazując, jak literatura ma moc ocalenia.