Diabły z Loudun

Opowieść Aldousa Huxleya przedstawia wielowarstwową narrację, w której splatają się tematy demonicznego opętania, religijnego fanatyzmu, tortur, masowej histerii, nienawiści oraz politycznych intryg. Historia skupia się na katolickim księdzu, Urbainie Grandierze, który został stracony na stosie w 1634 roku w Loudun we Francji. Czy rzeczywiście ludzie wierzyli, że był on czarnoksiężnikiem odpowiedzialnym za rzekome opętanie klasztoru mniszek, ogarniętych szałem i bluźnierstwami?

Ta przekonująca narracja wynika z tła dramatycznych spisków, które uknuł kardynał Richelieu wraz z innymi, mniej wpływowymi postaciami Kościoła. Grandier zasłynął z rozwiązłości i zuchwałości, co czyniło go niebezpiecznym w oczach innych. Nawet gdy został poddany brutalnym torturom i spalony na stosie, demony, które ponoć nękały Loudun, nie zniknęły. Miejsce to przyciągało swoje ofiary oraz tłumy ciekawskich z całej Europy.

Huxley z pasją przedstawia ten fragment historii Francji z XVII wieku, znajdując powiązania z obecnym światem, który ciągle zmaga się z kwestią tłumienia wolności przy pomocy strachu, bigoterii, zazdrości i żądzy władzy. "Diabły z Loudun" zainspirowały różnorodne dzieła sztuki; Krzysztof Penderecki stworzył na ich podstawie operę, Ken Russell nakręcił znany film, a Jarosław Iwaszkiewicz napisał nowelę "Matka Joanna od Aniołów".