Diabelskie nasienie

W grudniu 1956 roku, w surowych murach Belfastu, trzy siostry znalazły się pod opieką katolickiego sierocińca prowadzonego przez Ubogie Siostry z Nazaretu. Najstarsza Loretta, młodziutka Frances i niemowlę Sinead zostały oddane przez swoją matkę, choć powód tej decyzji pozostał niejasny. Wspomnienia Frances, ze szczególnym uwzględnieniem lat spędzonych w sierocińcu, odsłaniają dramatyczne kulisy ich wczesnego życia.

Życie codzienne w sierocińcu naznaczone było okrutnym traktowaniem przez zakonnice, które nie bały się używać przemocy fizycznej i psychicznej. Z czasem dynamika wśród wychowanków uległa pogorszeniu – starsze dziewczęta zaczęły wykorzystywać swoją siłę do zastraszania młodszych, czym potęgowały panującą już atmosferę strachu i przemocy. W takich warunkach wiele zamieszkujących sierociniec dziewcząt, w tym Frances, marzyło o ucieczce. Mimo wielokrotnych prób, Frances nie mogła znaleźć drogi ucieczki – większość nie miała dokąd pójść, a każda zakończyła się powrotem do sierocińca, niejednokrotnie w asyście policji.

Nawet krótkie przerwy na wsi, spędzane u sympatycznej rodziny Murphych, nie przynosiły ukojenia. Frances zmagała się tam z kolejną traumą – molestowana przez dwóch braci, Toma i Barry’ego, znów nie mogła znaleźć bezpiecznej przystani. Jej życie toczyło się w cieniu przemocy i niepewności.

Frances i jej siostra Sinead, w końcu trafiły do St Joseph’s Training School dla trudnej młodzieży, gdzie reżim był równie surowy. Jednak dziewczyny, już utwardzone przez wcześniejsze doświadczenia, stawiały opór i walczyły o swoją godność. W szczególności Frances przeszła wewnętrzną przemianę – z zagubionej ofiary przekształciła się w osobę zdecydowaną bronić swoich praw, znajdując siłę, której potrzebowała, by przełamać beznadzieję i walczyć o lepszą przyszłość.