Czarne liście

Ta książka pokazuje, jak głęboko są splecione nasze losy z życiem innych ludzi i jak znaczący wpływ ma na nas przeszłość, niezależnie od tego, czy jest świadomie pamiętana, czy odrzucana. Olga Tokarczuk opisuje to jako doskonale opowiedzianą historię.

Zdarza się, że to historia sama wybiera osobę, która ją opowie. Wydarzenia, które wstrząsają głębią i są opisane poetycko, jak zauważa Katarzyna Bonda, mają moc docierania do najgłębszych zakamarków duszy.

Czwartego lipca 1946 roku Kielce stały się sceną tragicznych wydarzeń – doszło tam do pogromu Żydów. Po 65 latach, to dramatyczne wydarzenie, będące tematem tabu, mogło zredefiniować losy dwóch kobiet, które nigdy się nie spotkały. Julia Pirotte, znana jako żydowska komunistka, była w 1946 roku wysłana jako fotoreporterka „Żołnierza Polskiego” na oficjalny pogrzeb ofiar pogromu. Z kolei Weronika Czerny, badaczka zajmująca się relacjami polsko-żydowskimi podczas II wojny światowej, zmaga się z traumatyczną rodzinną tajemnicą. Tuż przed uroczystościami upamiętniającymi ofiary pogromu, Weronika staje przed dramatycznym wyzwaniem – zniknięciem jej dziesięcioletniej córki, Laury. Istnieje podejrzenie, że dziecko mogło zostać porwane przez swojego niestabilnego psychicznie ojca lub przez kogoś, kto pragnie, by historyczka milczała o niewygodnych faktach. Rozpoczyna się dramatyczna akcja poszukiwawcza, w której Weronice towarzyszy dwóch mężczyzn: policjant posiadający swoje własne problemy oraz dziennikarz lokalnej telewizji, który nie zrealizował swoich ambicji. Ta sytuacja okazuje się dla Weroniki również podróżą w głąb czasu i samej siebie – prowadzi do odkrycia nowych faktów o pochodzeniu Laury oraz niespodziewanego romansu, zmieniając jej spojrzenie na własne życie.