Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa

W książce „Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa” Haruki Murakami rysuje wielowarstwową narrację, w której główny bohater, Tsukuru Tazaki, stoi na rozdrożu egzystencjalnym. Pracujący jako inżynier, projektujący dworce kolejowe, Tsukuru ma 36 lat i żyje w cieniu tajemniczego odrzucenia przez przyjaciół z lat młodości. Jego życie, pozbawione barw, przesycone jest poczuciem straty i urwanych relacji.

Historia Tsukuru to opowieść o samotności i poszukiwaniu sensu. Jego życie zmienia spotkanie z kobietą, która skłania go do odbycia podróży w poszukiwaniu zaginionych przyjaciół i rozwiązania zagadki ich odtrącenia. Ta podróż w przeszłość staje się metaforą wewnętrznej wędrówki, odkrywania siebie i konfrontacji z własnymi lękami. Murakami mistrzowsko łączy symbolikę barw, odgrywającą kluczową rolę w japońskiej kulturze, z losami bohaterów. Każdy z dawnych przyjaciół Tsukuru reprezentuje inny kolor – biały, czarny, czerwony i niebieski – natomiast sam Tsukuru pozostaje zgodnie z tytułem, „bezbarwny". To metafora jego wewnętrznej pustki i poszukiwania tożsamości. Książka „Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa” przypomina dzieła Paula Austera, gdzie zagadka kryminalna staje się pretekstem do głębokich rozważań egzystencjalnych. Murakami bawi się konwencją, prowadząc czytelnika przez labirynt wspomnień, marzeń i symbolicznych znaczeń. Jego narracja, pełna sentencji życiowych, skłania do refleksji nad własnym życiem, relacjami z innymi i poszukiwaniem swojego miejsca w świecie.

„Bezbarwny Tsukuru Tazaki i lata jego pielgrzymstwa” to powieść o głębokiej samotności, ale i o nadziei na odnalezienie siebie. Murakami umiejętnie splata wątki osobiste z uniwersalnymi prawdami o ludzkiej kondycji, tworząc dzieło, które zmusza do zastanowienia, a zarazem pozostaje bliskie sercu każdego czytelnika.