Komedianci, adwent, cyrograf

Bronisław Wildstein, autor dramatów takich jak "Adwent" i "Cyrograf", oraz znanej sztuki "Komedianci" w reżyserii Andrzeja Mastalerza, kreuje tryptyk, który stanowi przykład niezwykłego połączenia elementów realistycznych z metafizycznymi, łącząc komedię z tragedią. Gdyby chcieć ująć esencję tej książki, można by powiedzieć, że dotyczy ona ucieczki od utopii. W dzisiejszym świecie mądrość często kojarzona jest z wizją nowego, lepszego świata, jaką kreślą współczesne ideologie. Wildstein jednak prezentuje odmienną koncepcję: mądrości upatruje w sceptycyzmie wobec sztucznych rajów, w zdolności do zadawania trudnych pytań utopiom, w demaskowaniu ich uwodzicielskiej retoryki oraz odwadze w ukazywaniu fałszu i obłudy ich dyskursu. Niezależnie od tego, czy mowa o nowych wizjach w sztuce, idei wielokulturowej Europy, czy projekcjach transhumanistycznych rajów, Wildstein pamięta lekcje komunizmu. Zdaje sobie sprawę, że przyszłość, szczególnie ta świetlana, jest bardziej kwestią wiary niż wiedzy, przez co staje się polem działania różnych ideologii. Chociaż często obiecują one rozwiązanie wszelkich problemów ludzkości, częściej prowadzą do katastrofy niż do korzyści. Autor jest świadomy, że wiara w łatwe szczęście jest wpisana w ludzką naturę, co sprawia, że różnoracy inżynierowie zbiorowej świadomości chętnie z niej korzystają. Dlatego jako pisarz konsekwentnie wyraża swój sceptycyzm, tworząc dzieła o charakterze dystopijnym.

Z posłowia Wojciecha Kudyby.