Kobro. Skok w przestrzeń

Katia von Kobro od najmłodszych lat cechowała się niespokojnym duchem i buntem w sercu. Jej dzieciństwo upłynęło w dostatnich warunkach mieszczańskiego domu, ale dorastanie przypadło na czas rewolucji, która zniszczyła ten świat. Katarzyna szybko przyjęła nowe ideały, choć później zmagała się z ich realizacją w praktyce. Ostatecznie sztuka, nowo rodząca się w bolszewickim państwie, stała się jej życiowym powołaniem.

Znana głównie jako żona Władysława Strzemińskiego, Katarzyna Kobro była jednak przede wszystkim awangardową rzeźbiarką, propagującą nowatorskie rozwiązania artystyczne. Ambitna i pewna swoich koncepcji, jej twórczość nie przypadała do gustu konserwatywnym elitom. Działała w grupach Blok, Praesens i a.r., spotykając na swojej drodze takie wybitne postacie jak Kazimierz Malewicz, Wassily Kandinsky, Mieczysław Szczuka, Teresa Żarnower, Helena i Szymon Syrkusowie, Bohdan Lachert, Julian Przyboś, Jan Brzękowski, a także przelotnie Witkacego. Jej życie i twórczość prowadziły ją przez Rygę, Moskwę rewolucyjną, Smoleńsk z czasów wojny polsko-bolszewickiej, aż po miasta takie jak Wilno, Szczekociny, Brzeziny, Żakowice, Koluszki i Łódź, gdzie ostatecznie się osiedliła i zmarła 21 lutego 1951 roku.

W jej pogrzebie na prawosławnym cmentarzu na Dołach wzięła udział tylko garstka osób - córka i kilku przyjaciół. Władysław Strzemiński nie zjawił się.

Ta biografia Kobro jest nie tylko fascynującą lekturą, ale także literacką perełką. Umożliwia pogłębienie naszej wiedzy o Katarzynie Kobro, przekraczając proste stereotypy związków z jej mężem i uwydatniając jej wkład w świat sztuki awangardowej. To znakomite dzieło biograficzne rzucające światło na historię polskiej awangardy z perspektywą światowej sztuki.