Kobiety w kąpieli

Trudno wskazać dokładny moment, w którym poruszająca, dająca do myślenia opowieść zamieniła się w pretensjonalny chaos. Niestety, dokładnie takie wrażenie odniosłam podczas lektury. Wielka szkoda! Na początku byłam zaskoczona raczej niską oceną książki Tie Ning, ale teraz rozumiem sfrustrowanych czytelników.

Trzy rzeczy szczególnie działały mi na nerwy:

Moim zdaniem powieść jest za długa. Momentami miałam wrażenie, że Tie Ning została zobowiązana do napisania określonej liczby stron, a mając materiał literacki na znacznie mniej, usilnie starała się sprostać wymaganiom. Efekt? Powtórzenia, na przykład uwaga o standardzie życia w Chinach, który zdaniem Tie Ning jest obecnie podobny do tego w Stanach Zjednoczonych. Do tego przygnębiający obraz życia emigranta. Poza tym niektóre fragmenty są po prostu nudne, np. ten o Balthusie, który prawdopodobnie miał dodać książce ambitniejszego charakteru, ale dla mnie brzmiał raczej sztucznie.

Zaniedbanie postaci Youyou. Szkoda, że nie odegrała w tej historii większej roli.

Zdecydowanie wolę, gdy autorzy ufają wyobraźni czytelnika, a dosłowne, szczegółowe sceny erotyczne to coś, czego nie cenię w literaturze. A tutaj pojawiły się kilkukrotnie. Mam świadomość znaczenia symbolu nagości w tej książce, co sugeruje już sam tytuł, ale momentami byłam przytłoczona szczegółowością opisów erotycznego życia Tiao i Feia.
Moje powyższe zastrzeżenia do Kobiet w kąpieli były irytujące, to fakt, ale mimo to zamierzam dalej śledzić karierę literacką Tie Ning z dużym zainteresowaniem, ponieważ ujawniła talenty, które bardzo cenię. Potrafi tworzyć niezapomniane sceny — ta z nauczycielką oskarżaną i wyśmiewaną przez uczniów wciąż wywołuje u mnie dreszcze. Poza tym Tie Ning okazała się subtelną psycholożką literacką, bardzo dobrą w konstruowaniu postaci. Na przykład sposób, w jaki przedstawiła rodziców Tiao i ich konflikt, naprawdę robi wrażenie.