Kiedyś przy Błękitnym Księżycu

Głęboko osadzone w pamięci Barbary są niezwykłe obrazy z dzieciństwa: nocne awantury, eksperymenty z bimbrem, makabryczne kulinarne eksperymenty oraz ataki padaczki alkoholowej jej ojca. Wszystko to potęgowane było brakiem matki, która wybrała życie we Włoszech ponad rodzinę. Początkowo Barbara starała się przetrwać te doświadczenia w samotności, ukrywając się za kredensem, a następnie szukała pocieszenia i miłości w związkach z mężczyznami o ciemnych oczach, które przypominały jej ojca. Na swojej drodze napotka wiele bólu i rozczarowań, zanim dojdzie do wniosku, że i ona zasługuje na szczęście. Ale czy uczucie, które odnajdzie, nie okaże się nieosiągalne?

Metaforyczny Błękitny Księżyc, symbolizujący trzynastą w roku pełnię, pojawia się rzadko, ale to, co rzadkie, jest niekiedy możliwe do doświadczenia. Podróż Barbary do obecnego miejsca zajęła całe życie, pełne nauki i refleksji nad tym, jak żyć swoim życiem. To była droga pełna zarówno złych, jak i dobrych wyborów. Dorosłe dzieci alkoholików często mówią o poplątanym i pozbawionym wartości życiu. Barbara także czuła się zagubiona, wierząc, że wszystkie trudności to wynik „skazy” w jej wnętrzu. Dziś wie, że to ona trzyma stery swojego losu.