Jest

Adrian Gleń w swoim wierszu, umieszczonym na początku książki, przywołuje obraz splecionych dłoni poety, które przywodzą na myśl modlitwę. Jednak ta modlitwa nie odnosi się do kontekstu religijnego, lecz jest zgodna z ideą Simone Weil, że prawdziwa modlitwa jest czystą uwagą, nieskażoną żadnymi rozproszeniami. To forma kontemplacji skierowanej ku chwili obecności świata, niezależnie od tego, czy jej adresatem jest chłopiec przekraczający jezdnię na pasach, niebieska okiennica, czy też przelatująca nad głową mewa. W ten sposób wszystko mieści się w dłoniach poety, stanowiąc dowód niezwykłej wrażliwości na otoczenie i teraźniejszość.

Marcin Orliński