Irak. Piekło w raju

Paweł Smoleński w swojej książce zanurza nas w trudne realia współczesnego Iraku, przedstawiając historie jego mieszkańców, które są pełne zarówno bólu, jak i nadziei. Nie stara się rozstrzygać debaty o słuszności wojskowej interwencji, lecz raczej skupia się na ludzkich przeżyciach, które pozostają w cieniu wielkich historycznych przemian. To Irak widziany oczami jego obywateli, odkrywających przed nami swoją codzienność, pełną zróżnicowanych i często sprzecznych doświadczeń. Dzięki Smoleńskiemu możemy oderwać się od medialnych uproszczeń i skoncentrować się na prawdziwych relacjach Irakijczyków, które są złożone i często dla nas niezrozumiałe.

Artur Domosławski podkreśla, że autor nie ogranicza się jedynie do roli obserwatora, lecz odsłania przed nami wielowymiarowy obraz społeczeństwa, analizując różne perspektywy, od wahabitów po byłych funkcjonariuszy Saddama. Smoleński prowadzi nas przez tajemne zakątki stowarzyszeń mistycznych, pokazując różnorodność myśli i emocji.

Dla Hatif Janabiego z "Gazety Wyborczej" książka staje się początkiem chęci zrozumienia Bagdadu, jego pełnej sprzeczności historii i teraźniejszości. Zaś Adam Michnik zwraca uwagę na znaczenie dostrzegania głosu Irakijczyków w dyskusji o ich kraju, podkreślając, że nasza debata często pomija ich perspektywę. Irak przedstawiony przez Smoleńskiego to skomplikowana mozaika, której nie można zredukować do prostych ocen.

W swoim dziele autor oddaje hołd tradycji reportażu literackiego, stawiając pytania o fundamentalne wartości kultury muzułmańskiej i ludzkie historie, które formują naród. Kierując się śladami Herodota, Smoleński oddaje głos tym, którzy żyją na krawędzi historii. Ryszard Kapuściński trafnie umieszcza tę książkę w kontekście najwybitniejszych osiągnięć reportażowych, gdzie czytelnik ma okazję wejść w świat złożony i fascynujący.