Inspektorium

Masz szesnaście lat i budzisz się zamknięty w klatce. Czy stawisz czoła przeznaczeniu? Na co dzień spędzasz większość czasu w szkole, gdzie uczysz się o świecie, którego już nie ma. Po zajęciach przypinasz swój łańcuch do poręczy dziurlicy i w ciszy wracasz do domu. Po drodze możesz zajść do sklepu, przekazać listę zakupów od mamy, choć i tak nie zawsze wszystko dostaniesz, ale zawsze coś uda się razem przygotować. Przed snem modlisz się do Kul, ale musisz na nie uważać, bo ich przybycie do miasteczka grozi niebezpieczeństwem. Rozmawiaj jedynie we wnętrzach budynków, wypowiadaj się krótko i rzeczowo, pamiętając, że milczenie jest cenniejsze od nieostrożnych słów. Szkołę ukończysz dopiero po dziesiątej klasie. Wieczorem żegnasz się z rodzeństwem i mamą, by następnego dnia obudzić się w piwnicy, o której nikt nigdy niczego konkretnego nie mówił. Nieraz się zastanawiałeś, czy to nie są jakieś dalekie krainy pełne jedzenia i picia lub tunele biegnące pod miasteczkiem, daleko od wroga i Kul. Teraz już wiesz, że piwnica jest tylko piwnicą, a ty masz szesnaście lat i budzisz się w klatce. Rozejrzyj się – widzisz więcej klatek, po trzy na każdy z piwnicznych zaułków. Ktoś do ciebie macha, ktoś porozumiewa się migając, a ktoś inny jęczy przez sen. Wzdychasz z lekką ulgą, widząc, że przynajmniej nie jesteś tu sam – wokół ciebie są twoi koledzy i koleżanki z klasy. Jest też inspektorium, pełniące rolę strażnika, opiekuna i kata w jednej osobie, z poczuciem obowiązku wyraźnie górującym nad poczuciem humoru. Ta książka, odkrywająca zawiłe tajemnice postapokaliptycznego świata, opowiada o dorastaniu w niezwykle skomplikowany sposób.