Hopeless

Na ironię zakrawa fakt, że książka zatytułowana “Hopeless” sprawiła, że stałam się tak niesamowicie i całkowicie pełna nadziei. Jest wiele powodów, dla których uwielbiam czytać, ale ostatecznie czytam, aby się zainspirować. Po skończeniu tej fenomenalnej książki jestem pewna, że jeszcze nigdy w życiu nie chciałam tak bardzo przytulić się do autora. Colleen Hoover - żywe postacie, które tworzysz, zasługują na to, by je uczłowieczyć, a wzruszające historie, które piszesz, nigdy nie przestają gościć w moim sercu!

Gdybym miała podsumować tę książkę jednym słowem, byłoby to “silna”. Akcja powieści rozpoczyna się w emocjonalnie naładowanym momencie rozpaczy, co stanowi scenerię dla mrożących krew w żyłach tajemnic, które przed nami stoją. Ale w miarę przewracania stron zdałam sobie sprawę, że ten poziom intensywności nie ogranicza się tylko do intrygującego wstępu - każdy element tej historii jest w rzeczywistości tak samo “silny”.

Nie będę poruszać żadnych ważnych szczegółów fabuły, ponieważ utrzymanie tajemnicy przy życiu jest ważne dla tego, jak ta książka wpłynie na czytelnika. Szczerze mówiąc, uwielbiam, kiedy historia potrafi pozbawić mnie gruntu pod stopami, a “Hopeless” zrobiła to nie raz! Kiedy ta książka nie była zajęta łamaniem mi serca, z ukojeniem zaskakiwała mnie jednymi z najbardziej sprytnych i uroczych scenariuszy, jakie można sobie wyobrazić.

Sky Davis wiedzie życie w ukryciu i szuka fałszywego pocieszenia w emocjonalnym odrętwieniu. Jest załamana i zagubiona i niestety wierzy, że nie jest zdolna do prawdziwych uczuć... dopóki Holder nie podważy tych przekonań…

Dean Holder nazwał się Hopeless. Jest onieśmielający i intensywny, ale jednocześnie pełen pasji i życia. Wydaje się, że ma wiele stron, a Sky początkowo chce trzymać się od niego z daleka. Przynajmniej tak sobie wmawia...

Po prostu uwielbiałam początkową wymianę zdań między tymi dwoma postaciami i sposób, w jaki Sky starała się pozostać odporna na urok Holdera. Choć Sky wydawała się załamana, była inspirującą bohaterką - zabawną, dowcipną i nie przejmującą się tym, co inni o niej myślą. Jej cicha siła mnie zadziwiła. Holder był doskonałym bohaterem - opiekuńczy, seksowny, wrażliwy, z bardzo głębokim i unikalnym sposobem myślenia. Jego miłość do Sky nie znała granic, a jego szlachetność była pokorna. Moje serce pękło z powodu tego, co ci dwoje przeżyli i cieszyłam się z odkupienia, które otrzymali.

Sposób, w jaki ta historia została nakreślona i jak stopniowo się rozwija, jest niezwykle twórczy. Każde użyte słowo jest starannie dobrane i ma znaczenie, które w końcu zostanie ujawnione. Nawet najdrobniejsze szczegóły składają się na ostateczny, wielki obraz. Nie jest to oczywiście łatwy wyczyn dla pisarza, ale muszę przyznać, że wyszło to z wdziękiem i bez wysiłku. Jednym z moich ulubionych aspektów tej historii była łatwość prowadzenia dialogów i to, jak bardzo naturalnie i prawdziwie się to wszystko czuło.

Piękno, ból serca i inspiracja, które znalazły się na tych stronach, zaparły mi dech w piersiach. Nie tylko czytałam czy obserwowałam tę historię - zostałam przez nią pochłonięta i szczerze nią żyłam.

Zanim zaczęłam czytać “Hopeless” wydawało mi się, że jestem gotowa na wszystko. Chusteczki i lody czekoladowe były w pobliżu, na wypadek gdybym miała ich użyć. Okazało się jednak, że nie byłam gotowa. Nie byłam gotowa na książkę, której nienawidziłam tak bardzo, jak ją kochałam.

Nienawidziłam jej, ponieważ zmusiła mnie do bycia świadkiem bólu tak surowego, tak głębokiego, że czułam się, jakbym dostała cios w brzuch. Trzeba było wysiłku, by przewracać kolejne strony, by mój mózg zrozumiał i zaakceptował fakt, że życie nie składa się ze spełnionej miłości i szczęśliwych zakończeń. Może być brzydkie i niechlujne. Może być piekłem. Zdałam sobie sprawę, że żyję w bańce, w której tragedie są czymś, co nie może cię dotknąć. Ta książka odebrała mi skrzydła, sprawiła, że zrobiło mi się niedobrze, byłam zła i smutna, tak smutna, że wielokrotnie czułam smak moich słonych łez. Nienawidziłam jej za to, że sprowadziła mnie z powrotem do prawdziwego świata. Ale jednocześnie pokochałam ją całym sercem. Bo pokazała też, że można walczyć z koszmarami, gdy ma się kogoś, kto nas przytuli. Że ludzki dotyk, zrozumienie i bezwarunkowa miłość mogą uleczyć nawet najbardziej udręczoną duszę. Holder uleczył mnie, tak jak uleczył Sky, przywrócił mi wiarę, którą straciłam. Beznadziejny chłopiec przywrócił mi nadzieję.

Zarówno Sky, jak i Holder mieli wady i rany nie do naprawienia, a przynajmniej tak się wydawało. Załamany chłopak z problemami z opanowaniem gniewu, obojętna dziewczyna, która umawiała się z chłopakami, których nawet nie lubiła, tylko po to, by pomóc sobie w odrętwieniu umysłu. Na początku nie dogadywali się, ale więź, która się między nimi wytworzyła, była czymś, nad czym nie mogli zapanować, magiczną nicią, która połączyła ich dusze. Holder zebrał kawałki Sky i jeden po drugim umieścił je na właściwym miejscu. Sky uleczyła rany Holdera, zabandażowała je z miłością i przytrzymała je gołymi rękami.

Zapewniam was, że nie chodziło tylko o ból i odkrywanie siebie. Wiele razy się uśmiechałam (i podejrzewam, że ludzie w autobusie, którzy to widzieli, myśleli, że uciekłam z psychiatryka, bo mój uśmiech był wyjątkowo głupkowaty) i czułam się lekko, mimo że nie lubiłam Sky. Nie jest ona jedną z moich ulubionych bohaterek, ale zostanie ze mną, czy mi się to podoba, czy nie. Holdera natomiast powitałam z otwartymi ramionami na mojej liście książkowych chłopaków. Bo sprawił, że moje serce zatrzepotało, a oczy zaszły mi łzami dzięki jego współczuciu i dobroci.

Za każdym razem, gdy czytam książkę Colleen Hoover, odkrywam coś nowego, coś, co sprawia, że jeszcze bardziej ją doceniam. Tym razem był to sposób, w jaki sprawiała, jak czułam się opisując tylko lekki pocałunek lub pieszczotę. Czułam je od głowy po palce u stóp, czułam je w nerwach i w żyłach, czułam, że żyję i jestem zakochana w sposób zapierający dech w piersiach.

Żyję “Hopeless”. Może nie jest to moja ulubiona książka Colleen Hoover, ale polecam ją wszystkim, którzy chcą poznać wyjątkową historię miłosną, która powstała z popiołów dwóch udręczonych serc.

Na ironię zakrawa fakt, że książka zatytułowana “Hopeless” sprawiła, że stałam się tak niesamowicie i całkowicie pełna nadziei. Jest wiele powodów, dla których uwielbiam czytać, ale ostatecznie czytam, aby się zainspirować. Po skończeniu tej fenomenalnej książki jestem pewna, że jeszcze nigdy w życiu nie chciałam tak bardzo przytulić się do autora. Colleen Hoover - żywe postacie, które tworzysz, zasługują na to, by je uczłowieczyć, a wzruszające historie, które piszesz, nigdy nie przestają gościć w moim sercu!

Gdybym miała podsumować tę książkę jednym słowem, byłoby to “silna”. Akcja powieści rozpoczyna się w emocjonalnie naładowanym momencie rozpaczy, co stanowi scenerię dla mrożących krew w żyłach tajemnic, które przed nami stoją. Ale w miarę przewracania stron zdałam sobie sprawę, że ten poziom intensywności nie ogranicza się tylko do intrygującego wstępu - każdy element tej historii jest w rzeczywistości tak samo “silny”.

Nie będę poruszać żadnych ważnych szczegółów fabuły, ponieważ utrzymanie tajemnicy przy życiu jest ważne dla tego, jak ta książka wpłynie na czytelnika. Szczerze mówiąc, uwielbiam, kiedy historia potrafi pozbawić mnie gruntu pod stopami, a “Hopeless” zrobiła to nie raz! Kiedy ta książka nie była zajęta łamaniem mi serca, z ukojeniem zaskakiwała mnie jednymi z najbardziej sprytnych i uroczych scenariuszy, jakie można sobie wyobrazić.

Sky Davis wiedzie życie w ukryciu i szuka fałszywego pocieszenia w emocjonalnym odrętwieniu. Jest załamana i zagubiona i niestety wierzy, że nie jest zdolna do prawdziwych uczuć... dopóki Holder nie podważy tych przekonań…

Dean Holder nazwał się Hopeless. Jest onieśmielający i intensywny, ale jednocześnie pełen pasji i życia. Wydaje się, że ma wiele stron, a Sky początkowo chce trzymać się od niego z daleka. Przynajmniej tak sobie wmawia...

Po prostu uwielbiałam początkową wymianę zdań między tymi dwoma postaciami i sposób, w jaki Sky starała się pozostać odporna na urok Holdera. Choć Sky wydawała się załamana, była inspirującą bohaterką - zabawną, dowcipną i nie przejmującą się tym, co inni o niej myślą. Jej cicha siła mnie zadziwiła. Holder był doskonałym bohaterem - opiekuńczy, seksowny, wrażliwy, z bardzo głębokim i unikalnym sposobem myślenia. Jego miłość do Sky nie znała granic, a jego szlachetność była pokorna. Moje serce pękło z powodu tego, co ci dwoje przeżyli i cieszyłam się z odkupienia, które otrzymali.

Sposób, w jaki ta historia została nakreślona i jak stopniowo się rozwija, jest niezwykle twórczy. Każde użyte słowo jest starannie dobrane i ma znaczenie, które w końcu zostanie ujawnione. Nawet najdrobniejsze szczegóły składają się na ostateczny, wielki obraz. Nie jest to oczywiście łatwy wyczyn dla pisarza, ale muszę przyznać, że wyszło to z wdziękiem i bez wysiłku. Jednym z moich ulubionych aspektów tej historii była łatwość prowadzenia dialogów i to, jak bardzo naturalnie i prawdziwie się to wszystko czuło.

Piękno, ból serca i inspiracja, które znalazły się na tych stronach, zaparły mi dech w piersiach. Nie tylko czytałam czy obserwowałam tę historię - zostałam przez nią pochłonięta i szczerze nią żyłam.

Zanim zaczęłam czytać “Hopeless” wydawało mi się, że jestem gotowa na wszystko. Chusteczki i lody czekoladowe były w pobliżu, na wypadek gdybym miała ich użyć. Okazało się jednak, że nie byłam gotowa. Nie byłam gotowa na książkę, której nienawidziłam tak bardzo, jak ją kochałam.

Nienawidziłam jej, ponieważ zmusiła mnie do bycia świadkiem bólu tak surowego, tak głębokiego, że czułam się, jakbym dostała cios w brzuch. Trzeba było wysiłku, by przewracać kolejne strony, by mój mózg zrozumiał i zaakceptował fakt, że życie nie składa się ze spełnionej miłości i szczęśliwych zakończeń. Może być brzydkie i niechlujne. Może być piekłem. Zdałam sobie sprawę, że żyję w bańce, w której tragedie są czymś, co nie może cię dotknąć. Ta książka odebrała mi skrzydła, sprawiła, że zrobiło mi się niedobrze, byłam zła i smutna, tak smutna, że wielokrotnie czułam smak moich słonych łez. Nienawidziłam jej za to, że sprowadziła mnie z powrotem do prawdziwego świata. Ale jednocześnie pokochałam ją całym sercem. Bo pokazała też, że można walczyć z koszmarami, gdy ma się kogoś, kto nas przytuli. Że ludzki dotyk, zrozumienie i bezwarunkowa miłość mogą uleczyć nawet najbardziej udręczoną duszę. Holder uleczył mnie, tak jak uleczył Sky, przywrócił mi wiarę, którą straciłam. Beznadziejny chłopiec przywrócił mi nadzieję.

Zarówno Sky, jak i Holder mieli wady i rany nie do naprawienia, a przynajmniej tak się wydawało. Załamany chłopak z problemami z opanowaniem gniewu, obojętna dziewczyna, która umawiała się z chłopakami, których nawet nie lubiła, tylko po to, by pomóc sobie w odrętwieniu umysłu. Na początku nie dogadywali się, ale więź, która się między nimi wytworzyła, była czymś, nad czym nie mogli zapanować, magiczną nicią, która połączyła ich dusze. Holder zebrał kawałki Sky i jeden po drugim umieścił je na właściwym miejscu. Sky uleczyła rany Holdera, zabandażowała je z miłością i przytrzymała je gołymi rękami.

Zapewniam was, że nie chodziło tylko o ból i odkrywanie siebie. Wiele razy się uśmiechałam (i podejrzewam, że ludzie w autobusie, którzy to widzieli, myśleli, że uciekłam z psychiatryka, bo mój uśmiech był wyjątkowo głupkowaty) i czułam się lekko, mimo że nie lubiłam Sky. Nie jest ona jedną z moich ulubionych bohaterek, ale zostanie ze mną, czy mi się to podoba, czy nie. Holdera natomiast powitałam z otwartymi ramionami na mojej liście książkowych chłopaków. Bo sprawił, że moje serce zatrzepotało, a oczy zaszły mi łzami dzięki jego współczuciu i dobroci.

Za każdym razem, gdy czytam książkę Colleen Hoover, odkrywam coś nowego, coś, co sprawia, że jeszcze bardziej ją doceniam. Tym razem był to sposób, w jaki sprawiała, jak czułam się opisując tylko lekki pocałunek lub pieszczotę. Czułam je od głowy po palce u stóp, czułam je w nerwach i w żyłach, czułam, że żyję i jestem zakochana w sposób zapierający dech w piersiach.

Żyję “Hopeless”. Może nie jest to moja ulubiona książka Colleen Hoover, ale polecam ją wszystkim, którzy chcą poznać wyjątkową historię miłosną, która powstała z popiołów dwóch udręczonych serc.