Historia prawa naturalnego

Sztuka prawa, utożsamiana z umiejętnością rozróżniania tego, co sprawiedliwe, jest w swojej istocie zdolnością dostrzegania niezbywalnych aspektów sprawiedliwości, które przynależą do każdej osoby ludzkiej. Historia rozwoju nauki prawa naturalnego to opowieść o wysiłkach ludzkiego umysłu na rzecz zrozumienia sprawiedliwości, która nierozerwalnie wiąże się z istotą człowieka oraz jego godnością. Równolegle, historia odrzucenia prawa naturalnego dokumentuje dominację jednych nad drugimi oraz brak zrozumienia u niektórych myślicieli i prawników, że osoba ludzka przewyższa wszelkie ideologie, subiektywne opinie czy różne perspektywy. Jaką bowiem wagę mają te wszystkie punkty widzenia, jeśli osoba je wyznająca nie posiada wartości samej w sobie?

W dzisiejszych czasach, kiedy cywilizacja zachodnia przesiąka pozytywizmem, odwracając się od tradycyjnych wartości i pomijając obiektywne cnoty, badanie i zaakceptowanie prawdziwego prawa naturalnego, a nie jego powierzchownych zamienników proponowanych przez wielu reprezentantów współczesnego obiektywizmu prawniczego, staje się drogą do odzyskania przez Europę własnej tożsamości. Tak przywrócona tożsamość kulturowa powinna być na tyle "silna", by sprostać wyzwaniom, jakie niosą kolejne dekady XXI wieku.

Od autora