Hieroglify w Sekwanie

W poetyckim świecie Ewy Filipczuk odnajdujemy metaforyczny obraz artystki, która spogląda na rozpoczęte dzieło sztuki. Wyobraźmy sobie płótno, na którym hieroglify zastępują pociągnięcia pędzlem – nieustannie zmieniające się przedstawienie rzeczywistości. Ten malarski pejzaż przeobraża się czasem w mały wycinek świata oprawiony w antyramę, a innym razem w portret, który zamiast krajobrazu ukazuje postać drugiego człowieka. W wierszach Filipczuk wydarzenia współczesne są autentyczne i intensywne, nie ma tu miejsca na dystans wobec dobra i zła, a martwa natura ustępuje miejsca bardziej dynamicznym obrazom. Głęboko zakorzeniona w poezji dziecięca niewinność, przekształcona w uniwersalną mądrość, kieruje się prostotą: "dziecko, które szuka słów" – nieskutecznie próbując zdefiniować to, co jasne i ciemne. Te wiersze to subtelne odniesienie do dziecięcej niewinności, która we wrażliwej poezyji Filipczuk nabiera dojrzałości.

Piotr Gajda opisuje Filipczuk jako poetkę, która tworzy wyjątkowe dzieła od lat. Jest autorką ośmiu tomików poezji, które ukazały się na przestrzeni lat: "Gra" (PIW, Warszawa 1977), "Caf Chaos" (PIW, Warszawa 1980), "Czekam na ciebie w ciemnościach" (PIW, Warszawa 1986), "Hotele, pokoiki małe" (PIW, Warszawa 1989), "Paryska sukienka" (SLKKB, Łódź 1991), "Klucz" (Centauro, Łódź 1999), "Sieć" (SPPOŁ, Łódź 2003), a także "Czerwień, kolory ziemi" (SPPOŁ/DL w Łodzi, Łódź 2022). Mieszka i tworzy w Łodzi.