Hachiko. O psie, który czekał

"Hachiko. O psie, który czekał" to najbardziej wzruszająca książka jaką w życiu czytałam, a bardzo często wzruszam się przy książkach.

No właśnie. Wzruszam. A nie ryczę, płaczę przez godzinę, brzydko i głośno. A potem znowu płaczę pisząc recenzję. To, co zrobiła ze mną ta książka jest aż niemożliwe.

Historia o akicie jest tak wartościowa i niemożliwie piękna, że potrzebowała tak cudownego wydania - z akwarelowymi ilustracjami. Chociaż niejednokrotnie oglądałam film "Mój pies Hachiko" to muszę powiedzieć, że w tej wersji ta historia podobała mi się bardziej. Przede wszystkim jest to opowieść bardziej prawdziwa. Oczywiście przemyślenia profesora Eisaburo Ueno, jak i samego Hachiko to inwencja twórcza autora, ale zdarzenia i miejsca akcji jest tutaj jak najbardziej zgodne z prawdą. Bo Hachiko pochodził właśnie z Japonii i tam jego historia wybrzmiewa najwłaściwiej.

Jest to książka, którą mogę z czystym sumieniem polecić każdemu. To nie tylko chwile wzruszenia, ale i zabawne momenty, nadzieja oraz miłość. Okazuje się, ze uczucie łączące psa z jego opiekunem może być równie silne, co jego uczucie do własnej rodziny.