Gloria Victis

Nowela stworzona przez Elizę Orzeszkową jest wyrazem uznania dla uczestników powstania styczniowego. W tej opowieści pisarka kreuje wizerunek powstańców jako bohaterów, podobnych do wojowników z czasów antycznych oraz postaci z mitów i Biblii. Są oni przedstawiani jako osoby pełne odwagi, oddania sprawie narodowej i gotowości do poświęcenia życia za ojczyznę. "Gloria victis" to także refleksja nad przyjaźnią i poświęceniem dla drugiego człowieka, a także tęsknota za wolnością kraju i jego mieszkańców.

Eliza Orzeszkowa (1841-1910) była znaną pisarką i nowelistką oraz zaangażowaną publicystką i działaczką społeczną. Wczesne małżeństwo skłoniło ją do działalności edukacyjnej i samokształcenia. Zadebiutowała w 1866 roku opowiadaniem „Obrazek z lat głodowych”. Dwukrotnie była nominowana do literackiej Nagrody Nobla, a największą rozpoznawalność przyniosła jej powieść „Nad Niemnem” z 1888 roku. Oprócz tego napisała wiele innych dzieł, takich jak powieści „Pan Graba” z 1872 roku, „Marta” z 1873 roku i „Cham” z 1888 roku oraz nowele jak „Panna Antonina” z 1888 roku i „Gloria victis” z 1910 roku.