Głodne. Reportaże o (nie)jedzeniu

„Głodne” to poruszająca książka ukazująca zmagania z niebezpiecznym przeciwnikiem, jakim jest własne ciało. Opowiada o destrukcyjnej pogoni za niemożliwym ideałem, która może prowadzić do całkowitego wyniszczenia organizmu. W skrajnych przypadkach prawie znika, a w tym mniej ekstremalnym to obraz codziennych zmagań wielu z nas.

Książka przedstawia szereg metod wyniszczającego dążenia do idealnej sylwetki - od ekstremalnych diet, przez wyczerpujące ćwiczenia, aż po ostateczność, jaką jest wywoływanie wymiotów. Wszystkie te praktyki mają wspólną cechę: brak istotnego sensu i celu poza fizycznym wyczerpaniem.

Ta lektura jest jak horror dla wielu - matek, rodzin, lekarzy, a także dzieci, których siły życiowe są na wyczerpaniu. Ewa Woydyłło-Osiatyńska nazywa ją bardzo ważną, pokazującą codzienność osób zmuszonych walczyć z zaburzeniami odżywiania. To rzadka i szczera perspektywa, ujawniająca nie tylko skutki, ale także korzenie tych problemów, podkreślona przez Fundację Kobiety bez Diety.

Zaburzenia odżywiania to poważne zagrożenie zdrowia i życia, często bliżej, niż się wydaje. Mama Weroniki drży o życie córki, czekając na miejsce w szpitalu psychiatrycznym. Historia Magdy zaczyna się od myśli: „Jestem gruba i brzydka. Muszę schudnąć”, co prowadzi do ukrywanych wymiotów przed mężem i dzieckiem. Paulinę, mimo wyniszczającej wagi 26 kilogramów, nie chce przyjąć żaden szpital, bo zgon pacjenta to trudność w dokumentacji.

Klaudia Stabach w swojej książce odkrywa przed nami intymny, ukryty świat osób, które postrzegają jedzenie jako nieprzyjaciela. Pokazuje dramatyczne skutki głodzenia się i kompulsywnego objadania, katowania się fizycznymi ćwiczeniami, oraz bulimii, które niszczą życie bohaterów „Głodnych”. Z dużą empatią analizuje i podejmuje próbę zrozumienia ich dramatycznej sytuacji, poszukując jednocześnie sposobów wsparcia dla tych osób. Przy tym ujawnia również istniejące w tajemnicy społeczności, które promują głodzenie się jako styl życia.