Girl in Pieces

Młode dziewczyny, młodzi chłopcy. Wrzuceni na głęboką wodę dorosłego życia.

Jaka jest ich historia?

Ich historia przesiąknięta jest smutkiem, bólem i cierpieniem.

Świat jest bezlitosny, a oni za młodzi, bezbronni i samotni.
Narkotyki, alkohol, brak rodziców, życie na ulicy.
Dziewczyny tną się z bezradności.
Potrzebują ulgi w cierpieniu.

Zbudowały mur dystansu do całego świata.
Zapisują własną historię na swoich ciałach.

Jakie to życie jest puste. Kiedy nie ma się kogoś, kto wesprze, przytuli, potrzyma za rękę i powie, że wszystko będzie dobrze.
Zamiast namiastki ciepłego domu, dostają życie, którego nie pragnęli.
Pokiereszowane ciała. Niezabliźnione rany w sercu. I smutek. Obezwładniający smutek.

Kathleen Glasgow po raz kolejny udowodniła, że trudne historie są po to, aby o nich głośno mówić. I przekazała je na podstawie własnych doświadczeń.

Trudnych tematów, nie wolno chować pod dywan. O nich trzeba rozmawiać. Bo kto jak nie my: dorośli, rodzice, nauczyciele, znajomi, sąsiedzi? Kto przytuli te dzieci, które aż krzyczą ze swoją niemocą? Kto jak nie my powie, że wszystko będzie dobrze? Kto jak nie my przygarnie pod swój dach, nakarmi i wskaże drogę w ciemności?
Trudne mamy zadanie do wykonania, ale na nas liczą dzieci. Niekoniecznie nasze własne. Ale wszystkie.